ayth h xronia htan idiaiterws dyskolh kai asxhmh, synais8hmatika psyxologika sxolika apo ygeia.....
thn periodo prin to kalokairi den mou synnebh tipota to synarpastiko alla to kalokairi mou allakse ta fwta : arrwsthsa asxhma , den ekana sxedon ka8olou psarontoufeko, genika perasa polloi asxhmes stigmes alla ofetinos xeimwnas edwse resta....ta pragmata oson afora to sxoleio eginan tromaktika piestika kai arghsa polli na katalabw pws mono to diavasma einai h dieksodos apo afto ton golgotha kai PREPEI NA DIAVASW....
akomh synais8hmatika plhgwthika APEIRES fores alla den fteei kaneis allos mono egw pou anoigomai kai thewrw ta lathws atoma filous mou enw oi pragmatikoi filoi mou einai edw ....kleinontas ayto to post 8a h8ela na eyxhthw se olous o kainourgios xronos na tous xarisei ygeia agaph kai polli diavasma giati oi ga_ _ _ _nes panelladikes plhsiazoun kai ta asteia teleiwsan
YG nomizw pws to mono kalo einai pws afthn thn xronia erwteuthka mono mia fora kai ekana truth friends
YG2 GIANNH KALA NA EISAI OPOU KAI NA SAI......
Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007
Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2007
xronia polla
kala xristougena se olous ..... eyxomai o kainourgios xronos na sas "bei" ( me thn kalh ennoia amesw olo sto sex o nous sas) kala me alh8inh agaph kai NA EISTE PRAGMATIKA EYTUXISMENOI (mexri na me synnanthsete giati opws panta 8a sas kanw thn zwh kolash).......
KSEXASA NA SAS PW PWS NIW8W ERWTEUMENOS ALLA DEN EIMAI 100% SIGOUROS RE GAMWTO PWS NA TO EKSAKRIBWSW?KAI OPOIOS MOU DWSEI THN KALUTERH LUSH 8A TOU PW POIA EINAI H ATYXH....
KSEXASA NA SAS PW PWS NIW8W ERWTEUMENOS ALLA DEN EIMAI 100% SIGOUROS RE GAMWTO PWS NA TO EKSAKRIBWSW?KAI OPOIOS MOU DWSEI THN KALUTERH LUSH 8A TOU PW POIA EINAI H ATYXH....
Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007
A-7Ε/H Corsair
Είναι Aμερικάνικης κατασκευής, μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό αεροσκάφος κρούσης, μεγάλης εμβέλειας και εντάχθηκε στο οπλοστάσιο της Π.Α. το 1975.
Η συμβαση για την προμήθεια των Α-7Η υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1974. Τον Αύγουστο του 1975 άρχισαν οι παραλαβές 60 αεροσκαφών, τα οποία κυριολεκτικά μεταμόρφωσαν τις δυνατότητες κρούσης της ΠΑ. Μέχρι την εμφάνιση του F-16C στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, στα τέλη της δεκαετίας του '80, το Α-7Η αποτελούσε το πιο αποτελεσματικό μέσο για την προσβολή επίγειων και θαλάσσιων στόχων.
Πέντε διθέσια ΤΑ-7Η αγοράστηκαν το 1980 με σκοπό τη διευκόλυνση της επιχειρησιακής εκπαίδευσης ενώ ένα Α-7Η μετασκευάστηκε την ίδια χρονιά σε ΤΑ-7Η. Από το 1993 αρχίζουν να παραλαμβάνονται 62 μεταχειρισμένα Α-7Ε/ΤΑ-7C από αποθέματα του USN. Κυριότερες διαφορές τους σε σχέση με το Α-7Η είναι η ύπαρξη συστήματος FLIR και η δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού.
Η Αμερικανική Π.Α. χρησιμοποίησε ευρέως το Α-7 στον πόλεμο του Βιετνάμ, στις επιχειρήσεις στην Λιβύη, το 1983 στην Αμερικάνικη επέμβαση στην Γρενάδα, το '89 στον Παναμά και το 1991 στη "Καταιγίδα της Ερήμου" όπου το αεροπλάνο διέπρεψε.
Τα Ελληνικά Α-7 έχουν αμιγώς ρόλο βομβαρδισμού και αρχικώς τοποθετήθηκαν στη Λάρισα (110 Π.Μ., 347 Μοίρα "Περσέας") και στη Σούδα (115 Π.Μ., 340 μοίρα "Αλεπού" και 345 μοίρα "Λαίλαψ").
Το 2002, μεταφέρθηκαν στον Άραξο (116 Π.Μ., 335 μοίρα "Τίγρης" και 336 μοίρα "Όλυμπος") στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης των βάσεων της Π.Α..
Τα αεροπλάνα προβλέπεται να αντικατασταθούν λίαν συντόμως με σύγχρονα μαχητικά. Η χώρα μας είναι το μοναδικό κράτος που χρησιμοποιεί το εν λόγω αεροσκάφος στον κόσμο.
Τεχνικά χαρακτηριστικά / Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1 (Α-7Ε/Η) ή 2 (ΤΑ-7H) (ΤΑ-7C)
Κινητήρας: 1 Allison/Rolls Royce TF41-A-400 non-afterburning turbofan/ Ώση: 14.450 λίβρες
Εκπέτασμα Πτερύγων: 11.8μ
Μήκος: 14.06μ
Μέγιστη ταχύτητα: 0.94 Mach
Μέγιστο ύψος: 60.000 πόδια
Η συμβαση για την προμήθεια των Α-7Η υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1974. Τον Αύγουστο του 1975 άρχισαν οι παραλαβές 60 αεροσκαφών, τα οποία κυριολεκτικά μεταμόρφωσαν τις δυνατότητες κρούσης της ΠΑ. Μέχρι την εμφάνιση του F-16C στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, στα τέλη της δεκαετίας του '80, το Α-7Η αποτελούσε το πιο αποτελεσματικό μέσο για την προσβολή επίγειων και θαλάσσιων στόχων.
Πέντε διθέσια ΤΑ-7Η αγοράστηκαν το 1980 με σκοπό τη διευκόλυνση της επιχειρησιακής εκπαίδευσης ενώ ένα Α-7Η μετασκευάστηκε την ίδια χρονιά σε ΤΑ-7Η. Από το 1993 αρχίζουν να παραλαμβάνονται 62 μεταχειρισμένα Α-7Ε/ΤΑ-7C από αποθέματα του USN. Κυριότερες διαφορές τους σε σχέση με το Α-7Η είναι η ύπαρξη συστήματος FLIR και η δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού.
Η Αμερικανική Π.Α. χρησιμοποίησε ευρέως το Α-7 στον πόλεμο του Βιετνάμ, στις επιχειρήσεις στην Λιβύη, το 1983 στην Αμερικάνικη επέμβαση στην Γρενάδα, το '89 στον Παναμά και το 1991 στη "Καταιγίδα της Ερήμου" όπου το αεροπλάνο διέπρεψε.
Τα Ελληνικά Α-7 έχουν αμιγώς ρόλο βομβαρδισμού και αρχικώς τοποθετήθηκαν στη Λάρισα (110 Π.Μ., 347 Μοίρα "Περσέας") και στη Σούδα (115 Π.Μ., 340 μοίρα "Αλεπού" και 345 μοίρα "Λαίλαψ").
Το 2002, μεταφέρθηκαν στον Άραξο (116 Π.Μ., 335 μοίρα "Τίγρης" και 336 μοίρα "Όλυμπος") στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης των βάσεων της Π.Α..
Τα αεροπλάνα προβλέπεται να αντικατασταθούν λίαν συντόμως με σύγχρονα μαχητικά. Η χώρα μας είναι το μοναδικό κράτος που χρησιμοποιεί το εν λόγω αεροσκάφος στον κόσμο.
Τεχνικά χαρακτηριστικά / Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1 (Α-7Ε/Η) ή 2 (ΤΑ-7H) (ΤΑ-7C)
Κινητήρας: 1 Allison/Rolls Royce TF41-A-400 non-afterburning turbofan/ Ώση: 14.450 λίβρες
Εκπέτασμα Πτερύγων: 11.8μ
Μήκος: 14.06μ
Μέγιστη ταχύτητα: 0.94 Mach
Μέγιστο ύψος: 60.000 πόδια
MIRAGE 2000 EGM/BGM
Το Mirage 2000 είναι Γαλλικής κατασκευής μονοθέσιο, μονοκινητήριο, δελταπτέρυγο μαχητικό αεροσκάφος πολλαπλού ρόλου και παντός καιρού.
Εντάχθηκε στο οπλοστάσιο της Π.Α. το 1988 με τη Σύμβαση "Talos," με βάση την οποία αγοράστηκαν 40 αεροσκάφη. Μεταξύ 1988 και 1992 παραδόθηκαν στην ΠΑ 36 Mirage 2000 EGM και 4 διθέσια Mirage 2000 BGM που χρησιμοποιούνται για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Είναι το πρώτο μαχητικό της ΠΑ που διαθέτει αυτόματο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου πτήσης. Στα ηλεκτρονικά του συμπεριλαμβάνονται δύο κύριοι Η/Υ, αδρανειακό σύστημα πλοήγησης και ψηφιακή μονάδα μεταβίβασης δεδομένων. Ακόμα διαθέτει το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας ICMS 2000 που θωρακίζει το αεροσκάφος από απειλές που προέχρονται τόσο από τον αέρα όσο και από το έδαφος. Έχει την ικανότητα να φέρει μεγάλη ποικιλία οπλικών συστημάτων.
Τα Ελληνικά Mirage 2000 μπορούν να οπλιστούν με πυραύλους αέρος - αέρος Super 530/ Matra Magic. Xρησιμοποιούνται κατά κόρον σε αποστολές αναχαίτισης, αλλά και εναντίον πλοίων με την προσθήκη πυραύλων AM-39 EXOCET.
Τα αεροσκάφη έχουν ως βάση τους την 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα και ανήκουν στις 331 και 332 Μοίρες με χαρακτηριστικά κλήσης "Θησέας" και "Γεράκι" αντίστοιχα. Τα Ελληνικά Mirage 2000 φέρουν δίχρωμη παραλλαγή μπλε και γκρι.
Τεχνικά χαρακτηριστικά/Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1
Κινητήρας: by pass turbofan SNECMA M53 P2 jet engine with afterburner/Ώση: 9.8 τόνοι
Εκπέτασμα Πτερύγων: 9.13μ
Μήκος: 14.36μ
Μέγιστη ταχύτητα: 2.2 Mach
Μέγιστο ύψος: 59.000 πόδια
Εντάχθηκε στο οπλοστάσιο της Π.Α. το 1988 με τη Σύμβαση "Talos," με βάση την οποία αγοράστηκαν 40 αεροσκάφη. Μεταξύ 1988 και 1992 παραδόθηκαν στην ΠΑ 36 Mirage 2000 EGM και 4 διθέσια Mirage 2000 BGM που χρησιμοποιούνται για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Είναι το πρώτο μαχητικό της ΠΑ που διαθέτει αυτόματο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου πτήσης. Στα ηλεκτρονικά του συμπεριλαμβάνονται δύο κύριοι Η/Υ, αδρανειακό σύστημα πλοήγησης και ψηφιακή μονάδα μεταβίβασης δεδομένων. Ακόμα διαθέτει το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας ICMS 2000 που θωρακίζει το αεροσκάφος από απειλές που προέχρονται τόσο από τον αέρα όσο και από το έδαφος. Έχει την ικανότητα να φέρει μεγάλη ποικιλία οπλικών συστημάτων.
Τα Ελληνικά Mirage 2000 μπορούν να οπλιστούν με πυραύλους αέρος - αέρος Super 530/ Matra Magic. Xρησιμοποιούνται κατά κόρον σε αποστολές αναχαίτισης, αλλά και εναντίον πλοίων με την προσθήκη πυραύλων AM-39 EXOCET.
Τα αεροσκάφη έχουν ως βάση τους την 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα και ανήκουν στις 331 και 332 Μοίρες με χαρακτηριστικά κλήσης "Θησέας" και "Γεράκι" αντίστοιχα. Τα Ελληνικά Mirage 2000 φέρουν δίχρωμη παραλλαγή μπλε και γκρι.
Τεχνικά χαρακτηριστικά/Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1
Κινητήρας: by pass turbofan SNECMA M53 P2 jet engine with afterburner/Ώση: 9.8 τόνοι
Εκπέτασμα Πτερύγων: 9.13μ
Μήκος: 14.36μ
Μέγιστη ταχύτητα: 2.2 Mach
Μέγιστο ύψος: 59.000 πόδια
F-16BLOG 52+ FIGHTING FALCON
Η Ελληνική Π.Α. είναι η πρώτη αεροπορία στον κόσμο που εξοπλίστηκε με τη συγκεκριμένη έκδοση F-16.
Το εν λόγω αεροσκάφος είναι μία βελτιωμένη έκδοση του BLOCK 50 με προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα και εξελιγμένο κινητήρα.
Τα Ελληνικά BLOCK 52+ ανήκουν στις 340, 343 και 337 μοίρες με χαρακτηριστικά κλήσης "Αλεπού, "Αστέρι" και "Ghost" αντίστοιχα.
Επιχειρούν από τις αεροπορικές βάσεις της Σούδας (115 ΠΜ) και Λάρισσας (110 ΠΜ).
Τεχνικά χαρακτηριστικά/Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1 (C model), 2 (D model)
Κινητήρας: 1 Pratt & Whitney F100-PW 229/Ώση: 29.100 λίβρες
Εκπέτασμα Πτερύγων: 9.45μ
Μήκος: 14.52μ
Μέγιστη ταχύτητα: 2.173χμ. την ώρα ή 2.05 Mach
Μέγιστο ύψος: 15.240μ. ή 49.000 πόδια
Το εν λόγω αεροσκάφος είναι μία βελτιωμένη έκδοση του BLOCK 50 με προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα και εξελιγμένο κινητήρα.
Τα Ελληνικά BLOCK 52+ ανήκουν στις 340, 343 και 337 μοίρες με χαρακτηριστικά κλήσης "Αλεπού, "Αστέρι" και "Ghost" αντίστοιχα.
Επιχειρούν από τις αεροπορικές βάσεις της Σούδας (115 ΠΜ) και Λάρισσας (110 ΠΜ).
Τεχνικά χαρακτηριστικά/Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1 (C model), 2 (D model)
Κινητήρας: 1 Pratt & Whitney F100-PW 229/Ώση: 29.100 λίβρες
Εκπέτασμα Πτερύγων: 9.45μ
Μήκος: 14.52μ
Μέγιστη ταχύτητα: 2.173χμ. την ώρα ή 2.05 Mach
Μέγιστο ύψος: 15.240μ. ή 49.000 πόδια
F-16BLOG 50 FIGHTING FALCON
Περιγραφή
Είναι μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό αεροσκάφος πολλαπλού ρόλου παντός καιρού με ικανότητα να φέρει μεγάλη ποικιλία οπλικών συστημάτων.
Το αεροσκάφος σχεδιάστηκε αρχικά από την General Dynamics ως ελαφρύ μαχητικό εναέριας υπεροχής στο πλαίσιο του διαγωνισμού LWF. Ωστόσο μετεξελίχθηκε σε ένα αεροσκάφος με δυνατότηες που ξεπερνούν κατά πολύ τις αρχικές του προδιαγραφές.
Η χώρα μας διαθέτει περίπου 70 F-16 Block 30, 50. Συγκεκριμένα το 1989 πραγματοποιήθηκε η παραλαβή 40 Block 30 στο πλαίσιο του εξοπλιστικού προγράμματος Peace Xenia I, ενώ το 1997 40 βελτιωμένα F-16 C/D Block 50 παρελήφθησαν με το Peace Xenia IΙ. Κύριος κατασκευαστής των F-16 Block 30 ήταν η General Dynamics που αργότερα ενσωματώθηκε στη Lockheed Martin. Το F-16D είναι η διθέσια παραλλαγή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο επιχειρησιακά όσο και για εκπαίδευση.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ελληνικών αεροσκαφών της παρτίδας παραγωγής Block 30 είναι το ενισχυμένο σύστημα προσγείωσης, η τοποθέτηση αλεξιπροχώριου και προβολέα νυχτερινής αναχαίτισης. Τα Block 50 έχουν δεχθεί δομικές ενισχύσεις και διαθέτουν ισχυρότερο κινητήρα και βελτιωμένα ηλεκτρονικά, ραντάρ σε σχέση με τα Block 30.
Τα F-16 BLOCK 30 και BLOCK 50 επιχειρούν από τη Λάρισα (110 Πτέρυγα Μάχης, 346 Μοίρα "Ιάσων") και τη Νέα Αγχίαλο (111 Πτέρυγα Μάχης, Μοίρες: 341 "Βέλος", 347 "Περσέας" και 330 "Κεραυνός").
Όλα τα Ελληνικά F-16 φέρουν την παραλλαγή Aegean Ghost, τριών τόνων μπλε και γκρι που είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στο περιβάλλον του Αιγαίου.
Τεχνικά χαρακτηριστικά/Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1 (C model), 2 (D model)
Κινητήρας: General Electric F110-GE 100 afterburning turbofan (Block 30/Ώση: 29.000 λίβρες), General Electric F110-GE 129 (Block 50/Ώση: 31.000 λίβρες)
Εκπέτασμα Πτερύγων: 9.45μ
Μήκος: 14.52μ
Μέγιστη ταχύτητα: 2.173χλμ. την ώρα ή 2.05 Mach
Μέγιστο ύψος: 15.240μ. ή 49.000 πόδια
Είναι μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό αεροσκάφος πολλαπλού ρόλου παντός καιρού με ικανότητα να φέρει μεγάλη ποικιλία οπλικών συστημάτων.
Το αεροσκάφος σχεδιάστηκε αρχικά από την General Dynamics ως ελαφρύ μαχητικό εναέριας υπεροχής στο πλαίσιο του διαγωνισμού LWF. Ωστόσο μετεξελίχθηκε σε ένα αεροσκάφος με δυνατότηες που ξεπερνούν κατά πολύ τις αρχικές του προδιαγραφές.
Η χώρα μας διαθέτει περίπου 70 F-16 Block 30, 50. Συγκεκριμένα το 1989 πραγματοποιήθηκε η παραλαβή 40 Block 30 στο πλαίσιο του εξοπλιστικού προγράμματος Peace Xenia I, ενώ το 1997 40 βελτιωμένα F-16 C/D Block 50 παρελήφθησαν με το Peace Xenia IΙ. Κύριος κατασκευαστής των F-16 Block 30 ήταν η General Dynamics που αργότερα ενσωματώθηκε στη Lockheed Martin. Το F-16D είναι η διθέσια παραλλαγή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο επιχειρησιακά όσο και για εκπαίδευση.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ελληνικών αεροσκαφών της παρτίδας παραγωγής Block 30 είναι το ενισχυμένο σύστημα προσγείωσης, η τοποθέτηση αλεξιπροχώριου και προβολέα νυχτερινής αναχαίτισης. Τα Block 50 έχουν δεχθεί δομικές ενισχύσεις και διαθέτουν ισχυρότερο κινητήρα και βελτιωμένα ηλεκτρονικά, ραντάρ σε σχέση με τα Block 30.
Τα F-16 BLOCK 30 και BLOCK 50 επιχειρούν από τη Λάρισα (110 Πτέρυγα Μάχης, 346 Μοίρα "Ιάσων") και τη Νέα Αγχίαλο (111 Πτέρυγα Μάχης, Μοίρες: 341 "Βέλος", 347 "Περσέας" και 330 "Κεραυνός").
Όλα τα Ελληνικά F-16 φέρουν την παραλλαγή Aegean Ghost, τριών τόνων μπλε και γκρι που είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στο περιβάλλον του Αιγαίου.
Τεχνικά χαρακτηριστικά/Επιδόσεις:
Πλήρωμα: 1 (C model), 2 (D model)
Κινητήρας: General Electric F110-GE 100 afterburning turbofan (Block 30/Ώση: 29.000 λίβρες), General Electric F110-GE 129 (Block 50/Ώση: 31.000 λίβρες)
Εκπέτασμα Πτερύγων: 9.45μ
Μήκος: 14.52μ
Μέγιστη ταχύτητα: 2.173χλμ. την ώρα ή 2.05 Mach
Μέγιστο ύψος: 15.240μ. ή 49.000 πόδια
Εντομο στον καφέ!
Εάν έπεφτε ένα έντομο στην κούπα του καφέ σας πως θα αντιδρούσατε?
Δείτε πως θα αντιδρούσαν διάφορες εθνικότητες:
1. Εγγλέζος
Πετάει την κούπα με τον καφέ και φεύγει από την καφετέρια
2. Αμερικάνος
Βγάζει το έντομο και συνεχίζει να πίνει τον καφέ του.
3. Κινέζος
Τρώει το έντομο και πετάει τον καφέ
4. Εγκλωβισμένος Παλαιστίνιος
Πίνει τον καφέ μαζί με το έντομο
5. Σκωτσέζος
Πιάνει το έντομο και το σφίγγει φωνάζοντας "φτύσ' τον καφέ ρε!"
6. Ισραηλινός
α. Πουλάει τον καφέ στον αμερικάνο και το έντομο στον κινέζο
β. Διαμαρτύρεται ότι η προσωπική του ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο
γ. Φωνάζει ότι οι παλαιστίνιοι του ρίχνουν έντομα στον καφέ
δ. Κατηγορεί ότι οι Χεζμπολάχ, οι Συρία και το Ιράν υποθάλπτουν επιθέσεις με όπλα μαζικών εντόμων
ε. Συσχετίζει αυτή την ποταπή επίθεση με την Παλαιστινιακή τρομοκρατία, με καταπάτηση των ανθρώπίνων δικαιωμάτων με τον αντισημιτισμό, το ολοκαύτωμα, τη διασπορά, την έξοδο.
στ. Διατάζει τον Αραφάτ να σταματήσει αμέσως όλα τα έντομα να πετάνε ή να πέφτουν μέσα στον καφέ του.
η. Επανακαταλαμβάνει τη δυτική όχθη και τη Γάζα, συνεχίζει την επίκοιση,κόβει την παροχή νερού και ρεύματος στους παλαιστίνιους, τρομοκρατεί ή εξευτελίζει πολίτες, σκοτώνει ή σακατεύει οτιδήποτε στο πέρασμά του.
θ. απαιτεί ισχυρότεροι στρατιωτική βοήθεια από τους αμερικάνους.
ι. Ζητά δάνειο ενός δισεκ. δολλαρίων με 100ετή περίοδο αποπληρωμής, από τους αμερικάνους για την αγορά καινούργιας κούπας καφέ.
κ. Απαιτεί εφ όρου ζωής δωρεάν καφέ από την καφετέρια ως αποζημίωση
7. Έλληνας
Ρίχνει μια χριστοπαναγία στη γυναίκα του και πάει στη μάνα του να πιει ένα καφέ της προκοπής.
Δείτε πως θα αντιδρούσαν διάφορες εθνικότητες:
1. Εγγλέζος
Πετάει την κούπα με τον καφέ και φεύγει από την καφετέρια
2. Αμερικάνος
Βγάζει το έντομο και συνεχίζει να πίνει τον καφέ του.
3. Κινέζος
Τρώει το έντομο και πετάει τον καφέ
4. Εγκλωβισμένος Παλαιστίνιος
Πίνει τον καφέ μαζί με το έντομο
5. Σκωτσέζος
Πιάνει το έντομο και το σφίγγει φωνάζοντας "φτύσ' τον καφέ ρε!"
6. Ισραηλινός
α. Πουλάει τον καφέ στον αμερικάνο και το έντομο στον κινέζο
β. Διαμαρτύρεται ότι η προσωπική του ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο
γ. Φωνάζει ότι οι παλαιστίνιοι του ρίχνουν έντομα στον καφέ
δ. Κατηγορεί ότι οι Χεζμπολάχ, οι Συρία και το Ιράν υποθάλπτουν επιθέσεις με όπλα μαζικών εντόμων
ε. Συσχετίζει αυτή την ποταπή επίθεση με την Παλαιστινιακή τρομοκρατία, με καταπάτηση των ανθρώπίνων δικαιωμάτων με τον αντισημιτισμό, το ολοκαύτωμα, τη διασπορά, την έξοδο.
στ. Διατάζει τον Αραφάτ να σταματήσει αμέσως όλα τα έντομα να πετάνε ή να πέφτουν μέσα στον καφέ του.
η. Επανακαταλαμβάνει τη δυτική όχθη και τη Γάζα, συνεχίζει την επίκοιση,κόβει την παροχή νερού και ρεύματος στους παλαιστίνιους, τρομοκρατεί ή εξευτελίζει πολίτες, σκοτώνει ή σακατεύει οτιδήποτε στο πέρασμά του.
θ. απαιτεί ισχυρότεροι στρατιωτική βοήθεια από τους αμερικάνους.
ι. Ζητά δάνειο ενός δισεκ. δολλαρίων με 100ετή περίοδο αποπληρωμής, από τους αμερικάνους για την αγορά καινούργιας κούπας καφέ.
κ. Απαιτεί εφ όρου ζωής δωρεάν καφέ από την καφετέρια ως αποζημίωση
7. Έλληνας
Ρίχνει μια χριστοπαναγία στη γυναίκα του και πάει στη μάνα του να πιει ένα καφέ της προκοπής.
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΟΙ ΤΟΘΡΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΣΩΡΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΙΛΟΤΟΥ?
Ειναι τοσο απλο αλλα και τοσο υπουλο....
Οι μογγολοι κεδισαν ακομη μια ποσοστιεα μοναδα στην ερευνα και διασωση στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ , δηλαδη αρχιζουν να αμφισβητουν την Ελληνικη κυριαρχεια και χαρακτηριζουν γκριζες ζωνες (=αδιευκρινηστης κατοχης ) τα Ελληνικα παραλια οπως την Μυτηληνη....
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ...
Οι μογγολοι κεδισαν ακομη μια ποσοστιεα μοναδα στην ερευνα και διασωση στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ , δηλαδη αρχιζουν να αμφισβητουν την Ελληνικη κυριαρχεια και χαρακτηριζουν γκριζες ζωνες (=αδιευκρινηστης κατοχης ) τα Ελληνικα παραλια οπως την Μυτηληνη....
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ...
Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΤΡΕΛΟΣ , ΚΑΤΙ ΒΡΟΜΑΕΙ ΕΔΩ
Τι συνέβη στην αποστολή SAR του F-16: Απαγωγή της σωρού του Σμηναγού!
Πολλά ερωτήματα ανακύπτουν από το δυστύχημα του μαχητικού αεροσκάφους F-16C Block 52+ νότια της Χαλκιδικής στη περιοχή της Ψαθούρας. Βάσει των αποκλειστικών πληροφοριών του www. defencenet.gr, χθες το βράδυ εκτυλίχθηκε κάτι πολύ περισσότερο από μία απλή επιχείρηση έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο.
Κατ’αρχήν η κατάληξη του δυστυχήματος: Πως είναι δυνατόν η τουρκική φρεγάτα ( «Gökova» F 496, κλάση «O.H.Perry» ) να έφτασε πρώτη και να περισυνέλεξε την σωρό του άτυχου Σμηναγού (Ι), Α.Μπατσαρά, ξεκινώντας ένα ταξίδι 60 μιλίων μέσα στη νύκτα από την (παράνομα) δεσμευμένη περιοχή που επιχειρούσε, βόρεια της Λήμνου; Χωρίς, μάλιστα, να κάνει χρήση των ελικοπτέρων της; Έφτασε στην περιοχή δύο ώρες μετά το ατύχημα και ενώ τα ελληνικά μέσα επιχειρούσαν 1,5 ώρα, χωρίς να εντοπίσουν το νεκρό. Τα τρία Super Puma είχαν σηκωθεί από την Λήμνο (το οποίο και έφτασε πρώτο στη Ψαθούρα), την Χίο και την Ελευσίνα) Από τα ελληνικά ραντάρ χάθηκε το ίχνος του F-16, στις 19.41, σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν. Πληροφορίες του www.defencenet.gr, επιβεβαιώνουν ότι υπήρξε εκπομπή σήματος εγκατάλειψης επί 3’’, πριν σιγήσει και αυτό.Η εγκατάλειψη έγινε σε ύψος 2-3.000 ποδών και είναι σαφές από το αποτέλεσμα ότι έγινε εκτός του φακέλου ασφαλούς εγκατάλειψης. Όπως επίσης θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ένας ελιγμός του άτυχου Σμηναγού, βάσει των μαρτυριών άλλων χειριστών οδήγησε το αεροσκάφος εκτός του φακέλου πτήσης ( το F-16 εκτελούσε άσκηση CAP με τα άλλα τρία και ανέμεναν τέσσερα Α-7E Κορσέρ και 2 Μιράζ 2000 που θα έπαιζαν το ρόλο του εισβολέα).
Η τουρκική φρεγάτα έπλεε, όπως προαναφέραμε, σε παρακείμενη παράνομα δεσμευμένη περιοχή, βόρεια της Λήμνου. Οι δύο δεσμευμένες περιοχές απέχουν στο απώτατο σημείο τους 20 μίλια, αλλά η φρεγάτα εκίνησε από απόσταση 60 μιλίων από το δυστύχημα. Από αυτό το σημείο έλαβε το σήμα από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης, και όχι από το ελληνικό EΚΣΕΔ. Kαι ουσιαστικά ΑΠΗΓΑΓΕ τη σωρό του νεκρού Έλληνα Σμηναγού, γιατί δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να εισέλθει σε δεσμευμένη περιοχή, όπως είναι εν προκειμένω, το Πεδίο Βολής Ψαθούρας. Μόνο αν εκδιδόταν ΝΟΤΑΜ από ελληνικής πλευράς που θα αποδέσμευε την εν λόγω περιοχή θα μπορούσε να εισέλθει η τουρκική φρεγάτα. Και αυτό δεν συνέβη. Από την άλλη πλευρά, πόσες πιθανότητες επιτυχίας υπήρχαν μέσα στη νύχτα να φτάσει πρώτη η τουρκική φρεγάτα στη σωρό του σμηναγού, μετά από ταξίδι 60 μιλίων; Πως είχε ακριβέστατες πληροφορίες για το σημείο του δυστυχήματος; Απαιτούνται άμεσες απαντήσεις.
Πολλά ερωτήματα ανακύπτουν από το δυστύχημα του μαχητικού αεροσκάφους F-16C Block 52+ νότια της Χαλκιδικής στη περιοχή της Ψαθούρας. Βάσει των αποκλειστικών πληροφοριών του www. defencenet.gr, χθες το βράδυ εκτυλίχθηκε κάτι πολύ περισσότερο από μία απλή επιχείρηση έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο.
Κατ’αρχήν η κατάληξη του δυστυχήματος: Πως είναι δυνατόν η τουρκική φρεγάτα ( «Gökova» F 496, κλάση «O.H.Perry» ) να έφτασε πρώτη και να περισυνέλεξε την σωρό του άτυχου Σμηναγού (Ι), Α.Μπατσαρά, ξεκινώντας ένα ταξίδι 60 μιλίων μέσα στη νύκτα από την (παράνομα) δεσμευμένη περιοχή που επιχειρούσε, βόρεια της Λήμνου; Χωρίς, μάλιστα, να κάνει χρήση των ελικοπτέρων της; Έφτασε στην περιοχή δύο ώρες μετά το ατύχημα και ενώ τα ελληνικά μέσα επιχειρούσαν 1,5 ώρα, χωρίς να εντοπίσουν το νεκρό. Τα τρία Super Puma είχαν σηκωθεί από την Λήμνο (το οποίο και έφτασε πρώτο στη Ψαθούρα), την Χίο και την Ελευσίνα) Από τα ελληνικά ραντάρ χάθηκε το ίχνος του F-16, στις 19.41, σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν. Πληροφορίες του www.defencenet.gr, επιβεβαιώνουν ότι υπήρξε εκπομπή σήματος εγκατάλειψης επί 3’’, πριν σιγήσει και αυτό.Η εγκατάλειψη έγινε σε ύψος 2-3.000 ποδών και είναι σαφές από το αποτέλεσμα ότι έγινε εκτός του φακέλου ασφαλούς εγκατάλειψης. Όπως επίσης θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ένας ελιγμός του άτυχου Σμηναγού, βάσει των μαρτυριών άλλων χειριστών οδήγησε το αεροσκάφος εκτός του φακέλου πτήσης ( το F-16 εκτελούσε άσκηση CAP με τα άλλα τρία και ανέμεναν τέσσερα Α-7E Κορσέρ και 2 Μιράζ 2000 που θα έπαιζαν το ρόλο του εισβολέα).
Η τουρκική φρεγάτα έπλεε, όπως προαναφέραμε, σε παρακείμενη παράνομα δεσμευμένη περιοχή, βόρεια της Λήμνου. Οι δύο δεσμευμένες περιοχές απέχουν στο απώτατο σημείο τους 20 μίλια, αλλά η φρεγάτα εκίνησε από απόσταση 60 μιλίων από το δυστύχημα. Από αυτό το σημείο έλαβε το σήμα από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης, και όχι από το ελληνικό EΚΣΕΔ. Kαι ουσιαστικά ΑΠΗΓΑΓΕ τη σωρό του νεκρού Έλληνα Σμηναγού, γιατί δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να εισέλθει σε δεσμευμένη περιοχή, όπως είναι εν προκειμένω, το Πεδίο Βολής Ψαθούρας. Μόνο αν εκδιδόταν ΝΟΤΑΜ από ελληνικής πλευράς που θα αποδέσμευε την εν λόγω περιοχή θα μπορούσε να εισέλθει η τουρκική φρεγάτα. Και αυτό δεν συνέβη. Από την άλλη πλευρά, πόσες πιθανότητες επιτυχίας υπήρχαν μέσα στη νύχτα να φτάσει πρώτη η τουρκική φρεγάτα στη σωρό του σμηναγού, μετά από ταξίδι 60 μιλίων; Πως είχε ακριβέστατες πληροφορίες για το σημείο του δυστυχήματος; Απαιτούνται άμεσες απαντήσεις.
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007
O 8ANATOS EINAI ANTIPALOS THS PLAKAS
Anexeretws ana tous aiwnes an8rwpoi geniontousan kai pe8enan...
Oloi gnorizoume oti kapote 8a pe8anoume alla to pote menh gia ekplhxh...
Emena den me endiaferoi an 8a pe8anw shmera h aurio , alla an 8a eimai etoimos na pe8anw kai otan lew etoimos ennow th 8a exw kanei egw gia na kaluterepsh o kosmos kai an thn wra pou 8a pe8enw 8a pisteuw ston 8eo oxi gia na me lytrwsei alla giati 8a exw ma8ei na agapw....
DEN MPORW NA PW ME AKRIBEIA TI EINAI 8EOS ALLA MPORW NA PW TI EINAI PISTH,PISTH EINAI NA KSEREIS PWS KAPOIOS SE AGAPA O,TI KAI AN GYNEI KAI GIAFTO TON AGAPAS KAI ESY.....
alh8eia stis meres mas posoi einai autoi pou agapan monaxa ton eafto tous ?
emena den me endiaferoi an 8a pe8anw oute an 8a ponesw polli h ligo kai ti 8a ginei meta
EMENA ME NOIAZEI NA PE8ANW KANONTAS O,TI MPORW GIA THN PATRIDA MOU ALLA KAI OTAN H PSUXH MOU 8A AFHNEI TO SWMA MOU NA LEW : GIA TON 8EO KAI THN PATRIDA
Oloi gnorizoume oti kapote 8a pe8anoume alla to pote menh gia ekplhxh...
Emena den me endiaferoi an 8a pe8anw shmera h aurio , alla an 8a eimai etoimos na pe8anw kai otan lew etoimos ennow th 8a exw kanei egw gia na kaluterepsh o kosmos kai an thn wra pou 8a pe8enw 8a pisteuw ston 8eo oxi gia na me lytrwsei alla giati 8a exw ma8ei na agapw....
DEN MPORW NA PW ME AKRIBEIA TI EINAI 8EOS ALLA MPORW NA PW TI EINAI PISTH,PISTH EINAI NA KSEREIS PWS KAPOIOS SE AGAPA O,TI KAI AN GYNEI KAI GIAFTO TON AGAPAS KAI ESY.....
alh8eia stis meres mas posoi einai autoi pou agapan monaxa ton eafto tous ?
emena den me endiaferoi an 8a pe8anw oute an 8a ponesw polli h ligo kai ti 8a ginei meta
EMENA ME NOIAZEI NA PE8ANW KANONTAS O,TI MPORW GIA THN PATRIDA MOU ALLA KAI OTAN H PSUXH MOU 8A AFHNEI TO SWMA MOU NA LEW : GIA TON 8EO KAI THN PATRIDA
Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007
ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ
Κατα καιρους εχω εμπιστευτει ατομα που με εκαναν - επεισαν να τα θεωρω ΚΟΛΛΗΤΟΥΣ ή αξιους εμπιστοσυνης και αργοτερα με προδοσαν με τον χειροτερο τροπο, με εδιωξαν σαν να ειμαι σκουπηδι ή ειναι ετοιμοι να το κανουν , και τα ευχαριστω , καθως μου εμαθαν να ειμαι ψυχρος και εξαιρετικα προσεχτικος με τους υπολοιπους ανθρωπους.
Τωρα ποια εχω μεινει μονο με δυο ατομα τα οποια πιστευω πως θα με στηριζαν εφ ορου ζωης και θα ηθελα να τα ευχαριστησω πολλυ .
ΓΙΑΝΝΗ ΨΩΝΗ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙΣΑΡΙΕ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Αυτο το ευχαριστω εκφραζει ολα εκεινα τα ευχαριστω που δεν σας ειπα οταν μου δινατε μαθηματα ζωης.Ο Γιαννης με εμαθε να αδιαφορο για ο,τι δεν μου χρειαζετε και να μην δινω σημασια σε αννουσια πραγματα.
Ο Κωστας μου εδειξε πως και αλλοι ανθρωποι περνανε δυσκολιες και πως δεν ειμαι ο μονος που περναω δυσκολες στυγμες.
Επιπροσθετως θα ηθελα να ευχαριστησωτον Θεοφιλο και την Ναγια .Επισης θα ηθελα να ευχαριστησω την Χρυσανθη η οποια παρα τον τσακωμο μας στην καταληψη εδειξε υπερανω (ντροπη μου που δεν το εκανα και εγω νωριτερα ) και ασχοληθηκε με αυτα που γραφω και λεω.
Η ζωη με εχει διδαξει
1)να αγαπω την πατριδα μου
2)να παραδεχομαι τα λαθη μου
3)να ειμαι ψυχραιμος παντα
και σημερα συμπληρωσα το
4)να λεω ευχαριστω
Υ.Γ ευχαριστω και τον Πετρο Μακαρωνα που μου εδειξε πως δεν ειμαι ο μονος που αγαπα τον θεο και την πατριδα
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΘΑ ΣΑΣ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΩ.
Τωρα ποια εχω μεινει μονο με δυο ατομα τα οποια πιστευω πως θα με στηριζαν εφ ορου ζωης και θα ηθελα να τα ευχαριστησω πολλυ .
ΓΙΑΝΝΗ ΨΩΝΗ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙΣΑΡΙΕ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Αυτο το ευχαριστω εκφραζει ολα εκεινα τα ευχαριστω που δεν σας ειπα οταν μου δινατε μαθηματα ζωης.Ο Γιαννης με εμαθε να αδιαφορο για ο,τι δεν μου χρειαζετε και να μην δινω σημασια σε αννουσια πραγματα.
Ο Κωστας μου εδειξε πως και αλλοι ανθρωποι περνανε δυσκολιες και πως δεν ειμαι ο μονος που περναω δυσκολες στυγμες.
Επιπροσθετως θα ηθελα να ευχαριστησωτον Θεοφιλο και την Ναγια .Επισης θα ηθελα να ευχαριστησω την Χρυσανθη η οποια παρα τον τσακωμο μας στην καταληψη εδειξε υπερανω (ντροπη μου που δεν το εκανα και εγω νωριτερα ) και ασχοληθηκε με αυτα που γραφω και λεω.
Η ζωη με εχει διδαξει
1)να αγαπω την πατριδα μου
2)να παραδεχομαι τα λαθη μου
3)να ειμαι ψυχραιμος παντα
και σημερα συμπληρωσα το
4)να λεω ευχαριστω
Υ.Γ ευχαριστω και τον Πετρο Μακαρωνα που μου εδειξε πως δεν ειμαι ο μονος που αγαπα τον θεο και την πατριδα
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΘΑ ΣΑΣ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΩ.
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007
συμφωνειτε ?
«Δυστυχώς, αυτή η χωρά έχει γεμίσει λελέδες, αδερφές και αγορακιά της μαμάς. Η ζωή είναι αδική όπως είναι και ο στρατός. Όμως είναι υποχρέωση σου να υπηρετήσεις την πατρίδα σου. Είσαι Έλληνας και πρέπει να είσαι υπερήφανος. Οι ατελειώτες ώρες σκοπιάς, η έλλειψη σεβασμού από τους στρατιωτικού, η έλλειψη ελευθερία και όλα τα υπόλοιπα είναι απλα δοκιμασίες. Όποιος είναι άντρας απλά τα αντέχει και τελειώνει σε 1 χρόνο την θητεία του. Όλοι οι υπόλοιποι κάντε επιτροπές για να μην πάτε 1 χρόνο στρατό. Αλλά αδερφές είστε όλες γιατί έτσι έχει καταντήσει η σημερινή ελληνική κοινωνία. Οι προγόνοι μας δώσαν το αίμα τους για να έχουμε εμείς την δυνατότητα να σπουδάζουμε, να βγαίνουμε με την κοπέλα μας, να δουλεύουμε και εμείς δεν μπορούμε 1 χρόνο να δώσουμε στα τιμημένα Ελληνικά στρατά; Ντροπή και απλά ντροπή. Το δικαίωμα σου είναι ένα. Να υπηρετείς.»
ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΤΙΩΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ.
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ..... ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥΣΤΗΣ ? ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ? ΑΤΥΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ ? ΑΡΑΓΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ?
ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΤΙΩΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ.
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ..... ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥΣΤΗΣ ? ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ? ΑΤΥΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ ? ΑΡΑΓΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ?
ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007
Τι εγινε στα Ιμια?
Οι Τουρκοι και οι Αμερικανοι επεμεναν να κατεβασουμε την Ελληνικη σημαια ( η οποια ειχε ξαναμπει στην θεση τησ υστερα απο την προκληση των τουρκων να την κατεβασουν) απο τη βραχονισηδα των Ιμιων (ωστε να αποπλευσουν οι τουρκοι και να ηρεμησουν τα πραγματα), ενω εμεις τους ζητουσαμε προθεσμια ολιγων ημερων. Κατα το ναυαρχο Λυμπερη ο πρωθυπουργος ρωτησε: "Κυριε Λυμπερη, ειναι σοβαρο πραγμα για τις Ε.Δ να παρουμε τη σημαια?" Αυτος του απαντα: "Ειναι πολυ σοβαρο. Οι αξιωματικοι ορκιζομαστε στη σημαια..."για να παρει την ανταπαντηση: "Εισθε συναισθηματικος και υπερβολικος". Η τροπη των πραγματων αλλαζει περι τις 01:35 οταν ηδη ο εκλιπων υπαρχηγος ΓΕΕΘΑ αντιστρατηγος Σταμπουλης ζηταει να επικοινωνησει με τον ΑΓΕΕΘΑ. Ομως αυτος ειναι σε συσκεψη. Του διαβιβαζεται λοιπον ενα σημειωμα με τις πληροφοριες του υπαρχηγου, συμφωνα με τις οποιες η τουρκικη φρεγατα Υavuz εχει απονηωσει τα ελικοπτερα της και κινειται προς Ιμια. Ειναι προφανες οτι προκειται για αντιπερισπασμο, αλλα η προσοχη ολων ειναι στραμμενη στην Ανατολικη Ιμια οπου βρισκεται η σημαια. Ετσι βρισκουν την ευκαιρια να κινηθουν προς την Δυτικη Ιμια οι Τουρκοι καταδρομεις. Ισως αυτο να μην συνεβαινε αν στην περιοχη υπηρχε ναυτικος τακτικος διοικητης με το επιτελειο του για να παρακολουθει τις εξελιξεις και να μην σηκωνει ολο αυτο το φορτο ο αρχαιοτερος κυβερνητης, αυτος του Ναυαρινου F461. Η ειδηση για την αποβιβαση των Τουρκων στη Δυτικη Ιμια συνοδευεται απο ενα ατυπο τελεσιγραφο που η Αγκυρα διαβιβαζει μεσω Ουασιγκτον. Οτι δηλαδη, αν υπαρξει προσβολη με πυροβολα ή αεροπλανα αυτο θα αποτελεσει αιτια γενικευσεως της συρραξεως και ολοκληρωτικου πολεμου. Αυτο που ενδιαφερει τους Τουρκους ειναι να μη γινει χρηση οπλων που θα γινονταν απο μακρια αντιληπτα. Το κατεστημενο δεν αντεχει να υποχωρησει υπο το βαρος ατυχους στρατιωτικης εμπλοκης. Η ελληνικη πλευρα εχει το τακτικο πλεονεκτημα. Σε ενδεχομενη εμπλοκη εκτιμαται οτι θα βυθιστουν επτα εβρισκομενα στην περιοχη πλοια με αναμενομενες ελληνικες απωλειες 2 εως 3 πλοια. Αυτο το γνωριζει ο Ναυαρχος Λυμπερης. Γνωριζει ομως και τη σταση του πρωθυπουργου. Αρα δεν μπορει να περιμενει εγκριση τετοιου σχεδιου που θα οδηγουσε σε πολεμο. Κι ομως φαινεται που μποριε να οδηγησει η ατολμια!! Τι θα γινοταν αν ο αρχηγος επεμενε? Αντεχαν οι Τουρκοι να χασουν 7 πλοια σε μιση ωρα? Και αντεχε ο Σημιτης να εμφανισθει στην Βουλη για ψηφο εμπιστοσυνης εχοντας την παραιτηση του ΑΓΕΕΘΑ στην πλατη του? Πριν συμβουν ολα αυτα, ειχε δοθει εντολη να κινηθει ο Πολεμιστης Ρ61 να αποβιβασει τους βατραχανθρωπους που μετεφερε στη Δυτικη Ιμια. Τοτε διαπιστωνεται οτι οι ασυρματοι που αυτοι εφεραν, δεν ειχαν μπαταριες(!!)...Τις ειχε παρει η ομαδα που βρισκονται στην Ανατολικη Ιμια για εφεδρεια. Ο Πολεμιστης Ρ61 κινηθηκε προς τα εκει για να παρει τις εφεδρικες μπαταριες. Η καθυστερηση αυτη απετρεψε την ενοπλη συγκρουση! Κατα τη διαρκεια αυτων των κινησεων του Πολεμιστη Ρ61 γινεται γνωστη η υπαρξη των Τουρκων στη Δυτικη Ιμια και αμεσως δινεται εντολη, που ξεκινησε απο το πρωθυπουργικο γραφειο, να σταματησει οποιαδηποτε ενεργεια αποβιβασης. Στη συσκεψη στο πρωθυπουργικο γραφειο εφτασαν επιβεβαιωσεις της υπαρξης Τουρκων στρατιωτων απο πολλες πλευρες: ΕΥΠ, Πρεσβεια στην Αγκυρα State Department. Ομως οι παρευρισκομενοι δεν πιθονται και ζητουν επιβεβαιωση απο τις επι τοπου δυναμεις. Μεσω ΓΕΝ διαταζεται να απονηωθει το ελικοπτερο του Ναυαρινου F461 για να επιβεβεαιωσει την πληροφορια. Το ΠΝ 21 απονηωθηκε στις 04:30 μεσα σε ασχημες καιρικες συνθηκες και με μονο μεσο εντοπισμου τον προβολεα του. Μετα τις 3 πρωτες διαδρομες που ειχαν αρνητικα αποτελεσματα, στις 04:50 αναφερει οτι εντοπισε στη Δυτικη Ιμια περι τους 10 Τουρκους κομαντος με τη σημαια τους. Του δινεται εντολη να επιστρεψει στο Ναβαρινο F461, που βρισκεται αναμεσα στα νησια Πιτα, απο το βορα και Καλολιμνο, απο το Νοτο. Καθως κατευθυνεται προς τα εκει, το ΠΝ 21 αναφερει οτι εχει "Master Caution". Αυτη ηταν η τελευταια επαφη του. Σε λιγη ωρα, ψαχνοντας με προβολεα απο το Ναβαρινο F461, θα βρουν να επιπλεει στην επιφανεια της θαλασσας ο ενας πλωτηρας του ελικοπτερου του ΠΝ 21. Και εδω πρεπει να ειπωθουν καποια πραγματα, γιατι διαφοροι εχουν καταφερει να δημιουργησουν ενα νεφελωμα γυρω απο την πτωση του ελικοπτερου. Το ελικοπτερο δεν καταρριφθηκε απο τους Τουρκους. Αν το ειχαν χτυπησει στο στροφειο, που δεν βρεθηκε, θα ειχε πεσει διπλα στην Δυτικη Ιμια. Για βολες στο σκαφος, ουτε λογος να γινεται. Τα πραγματα ειναι απολυτως ξεκαθαρα. Οι "τρυπες" που υπαρχουν στην ατρακτο, σαφεστατα και προεχονται απο τα ξεκολλημενα πριτσινια. Αυτοι που διεξηγαγαν τη σχετικη ερευνα δεν θα διεπρατταν, με οποιοδηποτε τιμημα, τετοια ατιμια εις βαρος των νεκρων συναδελφων τους. Το νεο της πτωσης διαδιδεται αμεσως σε ολα τα ελληνικα πλοια. Τοτε η κατασταση γινεται εξαιρετικα κρισιμη. Η συναισθηματικη φορτιση των πληρωματων, σε συνδυασμο με την υπαρχουσα στοχοποιηση των τουρκικων πλοιων, κανουν την ολη κατασταση νε "κρεμεται απο μια κλωστη". Οι εντολες που δινονται απο τηξν Αθηνα τους πειθουν οτι η ηγεσια, πολιτικη και στρατιωτικη δεν ειναι διατεθιμενη να κανει πολεμο. Προτιμα να υποχωρησει. Στις 06:15 αρχιζει η αποχωρηση. Φευγουν πρωτα οι Τουρκοι απο τη Δυτικη Ιμια. Ακολουθουν οι βατραχανθρωποι, μαζι με την ελληνικη σημαια απο την Ανατολικη. Στη συνεχεια αποχωρουν τα πλοια με τη σειρα: ενα τουρκικο ενα ελληνικο. Ως το μεσημερι η κατασταση θα ειναι Status Quo Ante ή οπως ειπαν οι Αμερικανοι: "No ships, no troops, no flags".
Δεν θα μακρυγορησω αλλο. . Ειμαστε πιθανον οι μονοι στον κοσμο με τετοια διαστροφικη αντιμετωπιση στις Ειδικες μας Δυναμεις.Διατηρουμε αμφιβιες μοιρες, ενα σκορποχωρι απο ανδρες σε απιθανα σημεια στα νησια και τους στερουμε μεσα για να επιτυχουν τον σκοπο τους περιοριζοντας τες στην νησιωτικη ακτογραμμη ή ενδοχωρα. Και ακομη και σημερα δεν εχουμε καταλαβει οτι ενας χωρος δεν φυλασσεται παντα με την τοποθετηση στρατου πανω του αλλα με τη σχετικη στρατιωτικη προβολη ισχυος που του παρεχουντα μεσα και τα οπλικα συστηματα.
Σε ενα τετοια παζλ τακτικης υπαρχει ο μεγαλος απων: Οι Πεζοναυτες. Κανεις, μα κανεις, σκεφτηκε να χρησιμοποιησει του κατα εξοχην ειδικους για την προστασια του Αρχιπελαγους. Κανεις δεν σκεφτηκε αυτην την πραγματικα ισχυρη ταξιαρχια και τις μοναδες της που εχουν σαν αντικειμενο την ανακαταλυψη και εθνικου εδαφους (που εχουν εκπαιδευτει σε αυτο). Οπως αποδεικνυεται αποτελουσαν, και μαλλον εξακολουθουν να αποτελουν, τον φτωχο συγγενη των Ειδικων Δυναμεων του Ελληνικου Στρατου. Ομως παγκοσμιως σε τετοιες σοβαρες κρισεις παντα οι δυναμεις Πεζοναυτων ηταν αυτες που εδρασαν πρωτα.
Τι θα γινοταν εαν τη νυχτα των Ιμιων υπηρχαν πεζοναυτες σε ολες τις βραχονησιδες?
Η επομενη κριση δεν θα ειναι ιδια. Εμεις ετοιμαζομαστε για να αντιμετωπισουμε παλι κριση τυπου Ιμιων. Και δεν προσπαθουμε να βελτιωσουμε συνολικα το στρατιωτικο μας συστημα ωστε να μπορει να εγγυηθει αξιοπιστη αμυνα, αξιοπιστο χειρισμο κρισεων και αντιμετωπιση των δυσμενων καταστασεων. Αυτο που πρεπει να γινει ειναι να ξεριζωθει η λογικη του "να μην εκτεθουμε" και να επιστρεψει η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ.
Σχολια δικα σας...
Δεν θα μακρυγορησω αλλο. . Ειμαστε πιθανον οι μονοι στον κοσμο με τετοια διαστροφικη αντιμετωπιση στις Ειδικες μας Δυναμεις.Διατηρουμε αμφιβιες μοιρες, ενα σκορποχωρι απο ανδρες σε απιθανα σημεια στα νησια και τους στερουμε μεσα για να επιτυχουν τον σκοπο τους περιοριζοντας τες στην νησιωτικη ακτογραμμη ή ενδοχωρα. Και ακομη και σημερα δεν εχουμε καταλαβει οτι ενας χωρος δεν φυλασσεται παντα με την τοποθετηση στρατου πανω του αλλα με τη σχετικη στρατιωτικη προβολη ισχυος που του παρεχουντα μεσα και τα οπλικα συστηματα.
Σε ενα τετοια παζλ τακτικης υπαρχει ο μεγαλος απων: Οι Πεζοναυτες. Κανεις, μα κανεις, σκεφτηκε να χρησιμοποιησει του κατα εξοχην ειδικους για την προστασια του Αρχιπελαγους. Κανεις δεν σκεφτηκε αυτην την πραγματικα ισχυρη ταξιαρχια και τις μοναδες της που εχουν σαν αντικειμενο την ανακαταλυψη και εθνικου εδαφους (που εχουν εκπαιδευτει σε αυτο). Οπως αποδεικνυεται αποτελουσαν, και μαλλον εξακολουθουν να αποτελουν, τον φτωχο συγγενη των Ειδικων Δυναμεων του Ελληνικου Στρατου. Ομως παγκοσμιως σε τετοιες σοβαρες κρισεις παντα οι δυναμεις Πεζοναυτων ηταν αυτες που εδρασαν πρωτα.
Τι θα γινοταν εαν τη νυχτα των Ιμιων υπηρχαν πεζοναυτες σε ολες τις βραχονησιδες?
Η επομενη κριση δεν θα ειναι ιδια. Εμεις ετοιμαζομαστε για να αντιμετωπισουμε παλι κριση τυπου Ιμιων. Και δεν προσπαθουμε να βελτιωσουμε συνολικα το στρατιωτικο μας συστημα ωστε να μπορει να εγγυηθει αξιοπιστη αμυνα, αξιοπιστο χειρισμο κρισεων και αντιμετωπιση των δυσμενων καταστασεων. Αυτο που πρεπει να γινει ειναι να ξεριζωθει η λογικη του "να μην εκτεθουμε" και να επιστρεψει η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ.
Σχολια δικα σας...
Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007
Ο ήρωας Κ. Ηλιάκης έπεσε υπέρ πατρίδος εκτελώντας το καθήκον του σαν πιστός και φιλότιμος στρατιώτης, στις επάλξεις του Αιγαίου σαν Έλληνας. Τον κλείνουμε και αυτόν μέσα στις καρδιές μας μαζί με τους άλλους ήρωες συναδέλφους του: Ν. Σαλμά, Χρ. Καραθανάση, Π. Βλαχάκο και Εκ. Γιαλοψό.
Οσον αφορα τα θεμα τι ακριβωσ συννεβη σε Ιμια και Καρπαθο , ποτε δεν θα μαθουμεΗΡΩΑΣ Ο ΗΛΙΑΚΗΣ
ΗΡΩΑΣ Ο ΣΑΛΜΑΣ
ΗΡΩΑΣ Ο ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ
ΗΡΩΑΣ Ο ΒΛΑΧΑΚΟΣ
ΗΡΩΑΣ Ο ΓΙΑΛΟΨΟΣ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
Ας έρθουμε στα πραγματικά δραματικά γεγονότα που συνέβησαν νοτίως της Καρπάθου και όχι στα διαστρεβλωμένα που παρουσιάζουν όλα τα ΜΜΕ κατόπιν εντολών. Την Τρίτη 23 Μαΐου το μεσημέρι απογειώνονται από τουρκικό αεροδρόμιο απέναντι από την Ρόδο δύο F-16 και ένα RF-4, παράλληλα μία τουρκική φρεγάτα πλέει στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Κρήτης. Τα ραντάρ της Κρήτης από την προηγούμενη μέρα έχουν εντοπίσει την μεταστάθμευση των τουρκικών πολεμικών στην βάση απέναντι από την Ρόδο, άρα γνώριζαν ότι οι Τούρκοι θα επιχειρούσαν έξοδο για την συνηθισμένη κατασκοπευτική τους δράση.
Τα τουρκικά μαχητικά κινούνται προς την Κρήτη και δύο ελληνικά F-16 απογειώνονται από την βάση των Χανίων. Όταν αποκτούν οπτική επαφή διαπιστώνουν ότι το ένα τουρκικό αεροσκάφος είναι αεροφωτογραφικό. Τα τρία τουρκικά πετούν σχεδόν παράλληλα και τα δύο ελληνικά έρχονται από πίσω. Ο σμηναγός Κ. Ηλιάκης μπαίνει ανάμεσα στο ένα τουρκικό F-16 και το RF-4 για να πάρει τα νούμερά του και να διαπιστώσει τα φωτογραφικά μηχανήματα και τα όπλα που φέρει. Το άλλο τουρκικό F-16 (σμηναγός Xαλί Iμπραήμ) αφήνει τον σχηματισμό και έρχεται πίσω από τον Έλληνα πιλότο Κ. Ηλιάκη, ενώ ο άλλος Έλληνας πιλότος έχοντας μείνει πιο πίσω, έρχεται πίσω από τον Τούρκο και τον εγκλωβίζει. Ο Τούρκος σμηναγός λέει στον Κ. Ηλιάκη να φύγει δίπλα από το RF-4 ενώ παράλληλα τον εγκλωβίζει. Ο Έλληνας πιλότος δεν φεύγει, ο Τούρκος μιλά συνθηματικά στους άλλους δύο Τούρκους πιλότους και εξαπολύει ένα πύραυλο, ενώ ταυτόχρονα τα τρία τουρκικά αεροσκάφη στρίβουν προς διάφορες κατευθύνσεις. Ο πύραυλος πλήττει το αεροσκάφος του Κ. Ηλιάκη το οποίο εκρήγνυται. Ο άλλος Έλληνας πιλότος εξαπολύει και αυτός ένα πύραυλο, αλλά λόγω του απότομου ελιγμού του Τούρκου τον βρίσκει στο φτερό και τον καταρρίπτει. Συνέβη λοιπόν αερομαχία και όχι «σύγκρουση ή ατύχημα» όπως προσπαθούν να μας πείσουν.
Ας δούμε τώρα και μερικά στοιχεία καθώς και πληροφορίες που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, τα οποία σημειώνω δεν αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κατ' αρχήν ο Αιγύπτιος πιλότος του πολιτικού αεροσκάφους δήλωσε ότι είδε δύο εκρήξεις (στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων την πρώτη μέρα, οι εφημερίδες την επομένη έγραψαν για μία έκρηξη). Αν όντως είχε γίνει σύγκρουση των δύο μαχητικών με ταχύτητες άνω των 500 μιλίων που πετούσαν θα έβλεπε μία έκρηξη και δεν θα είχε σωθεί κανείς.
Έπειτα ο Φιλιππινέζος καπετάνιος δήλωσε και αυτός ότι άκουσε και είδε πρώτα μία μεγάλη έκρηξη και μετά είδε και μία μικρότερη δεύτερη με λιγότερο καπνό (τηλεοπτικός σταθμός Αlpha). Ακριβώς, επειδή ο άλλος Έλληνας πιλότος τον βρήκε στο φτερό για αυτό είδε λιγότερο καπνό. Επίσης αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πρόλαβε να ενεργοποιηθεί το αυτόματο σύστημα εκτίναξης του καθίσματος και να διασωθεί τελείως ανέπαφος. Ο Φιλιππινέζος καπετάνιος, ενώ είχε προορισμό τον Πειραιά, τελικά πήγε στη Μάλτα, γιατί;
Πως δικαιολογείται ο πανικός και το σοκ της ελληνικής κυβέρνησης αν όντως ήταν «σύγκρουση-ατύχημα»; Στην δεκαετία του 1990 είχαν πέσει δύο τουρκικά και ένα ελληνικό μαχητικό με νεκρούς πιλότους και από τις δύο πλευρές κατά την διάρκεια αναχαιτίσεων και εμπλοκών, όμως δεν ακολούθησε ούτε κλιμάκωση της κρίσης, ούτε θερμό επεισόδιο όπως στην τελευταία περίπτωση, ενώ οι ελληνοτουρκικές σχέσεις τότε δεν ήταν καθόλου «ειδυλλιακές» σε αντίθεση με την σημερινή συνεχώς καλλιεργούμενη «ελληνοτουρκική φιλία».
Γιατί βρέθηκαν στον αέρα περί τα 120 μαχητικά και από τις δύο πλευρές, πράγμα που δεν συνέβη στις προηγούμενες περιπτώσεις; Στην Κρήτη ενεργοποιήθηκαν οι S-300 κάτι που δεν μεταδόθηκε από πουθενά. Οι Τούρκοι έδειξαν διάθεση να τελειώσει γρήγορα αυτή η ένταση που δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή γνώριζαν ότι από υπαιτιότητα του πιλότου τους ξεκίνησε και για αυτό και τα τουρκικά μέσα κράτησαν χαμηλούς τόνους μετά από υποδείξεις της πολιτικο-στρατιωτικής ηγεσίας της Άγκυρας. Οι Τούρκοι από τις τρεις η ώρα το μεσημέρι της Τρίτης ανακοίνωσαν ότι ο Έλληνας πιλότος είναι νεκρός. Είναι επόμενο αφού ο πιλότος τους, τους είχε αναφέρει ότι είδε τα πάντα, αφού είχε «εκτελέσει» τον Έλληνα πιλότο από πολύ κοντά.
Γιατί το ΥΠΕΘΑ δεν δίνει στη δημοσιότητα την αναφορά του άλλου Έλληνα πιλότου, καθώς και το video από το δεύτερο F-16 αφού ήταν «ατύχημα»; Είναι φανερό ότι επιχειρείται συγκάλυψη των αληθινών γεγονότων όπως και στην περίπτωση των Ιμίων.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις και τα ερωτήματα επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά την περιγραφή της αερομαχίας και της κατάρριψης του ηρωικού σμηναγού Κ. Ηλιάκη. Για αυτούς τους λόγους οι Έλληνες πιλότοι μας είναι τόσο εξαγριωμένοι και τρέχουν οι πολιτικοί να κατευνάσουν τα πνεύματα.
Τα τουρκικά μαχητικά κινούνται προς την Κρήτη και δύο ελληνικά F-16 απογειώνονται από την βάση των Χανίων. Όταν αποκτούν οπτική επαφή διαπιστώνουν ότι το ένα τουρκικό αεροσκάφος είναι αεροφωτογραφικό. Τα τρία τουρκικά πετούν σχεδόν παράλληλα και τα δύο ελληνικά έρχονται από πίσω. Ο σμηναγός Κ. Ηλιάκης μπαίνει ανάμεσα στο ένα τουρκικό F-16 και το RF-4 για να πάρει τα νούμερά του και να διαπιστώσει τα φωτογραφικά μηχανήματα και τα όπλα που φέρει. Το άλλο τουρκικό F-16 (σμηναγός Xαλί Iμπραήμ) αφήνει τον σχηματισμό και έρχεται πίσω από τον Έλληνα πιλότο Κ. Ηλιάκη, ενώ ο άλλος Έλληνας πιλότος έχοντας μείνει πιο πίσω, έρχεται πίσω από τον Τούρκο και τον εγκλωβίζει. Ο Τούρκος σμηναγός λέει στον Κ. Ηλιάκη να φύγει δίπλα από το RF-4 ενώ παράλληλα τον εγκλωβίζει. Ο Έλληνας πιλότος δεν φεύγει, ο Τούρκος μιλά συνθηματικά στους άλλους δύο Τούρκους πιλότους και εξαπολύει ένα πύραυλο, ενώ ταυτόχρονα τα τρία τουρκικά αεροσκάφη στρίβουν προς διάφορες κατευθύνσεις. Ο πύραυλος πλήττει το αεροσκάφος του Κ. Ηλιάκη το οποίο εκρήγνυται. Ο άλλος Έλληνας πιλότος εξαπολύει και αυτός ένα πύραυλο, αλλά λόγω του απότομου ελιγμού του Τούρκου τον βρίσκει στο φτερό και τον καταρρίπτει. Συνέβη λοιπόν αερομαχία και όχι «σύγκρουση ή ατύχημα» όπως προσπαθούν να μας πείσουν.
Ας δούμε τώρα και μερικά στοιχεία καθώς και πληροφορίες που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, τα οποία σημειώνω δεν αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κατ' αρχήν ο Αιγύπτιος πιλότος του πολιτικού αεροσκάφους δήλωσε ότι είδε δύο εκρήξεις (στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων την πρώτη μέρα, οι εφημερίδες την επομένη έγραψαν για μία έκρηξη). Αν όντως είχε γίνει σύγκρουση των δύο μαχητικών με ταχύτητες άνω των 500 μιλίων που πετούσαν θα έβλεπε μία έκρηξη και δεν θα είχε σωθεί κανείς.
Έπειτα ο Φιλιππινέζος καπετάνιος δήλωσε και αυτός ότι άκουσε και είδε πρώτα μία μεγάλη έκρηξη και μετά είδε και μία μικρότερη δεύτερη με λιγότερο καπνό (τηλεοπτικός σταθμός Αlpha). Ακριβώς, επειδή ο άλλος Έλληνας πιλότος τον βρήκε στο φτερό για αυτό είδε λιγότερο καπνό. Επίσης αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πρόλαβε να ενεργοποιηθεί το αυτόματο σύστημα εκτίναξης του καθίσματος και να διασωθεί τελείως ανέπαφος. Ο Φιλιππινέζος καπετάνιος, ενώ είχε προορισμό τον Πειραιά, τελικά πήγε στη Μάλτα, γιατί;
Πως δικαιολογείται ο πανικός και το σοκ της ελληνικής κυβέρνησης αν όντως ήταν «σύγκρουση-ατύχημα»; Στην δεκαετία του 1990 είχαν πέσει δύο τουρκικά και ένα ελληνικό μαχητικό με νεκρούς πιλότους και από τις δύο πλευρές κατά την διάρκεια αναχαιτίσεων και εμπλοκών, όμως δεν ακολούθησε ούτε κλιμάκωση της κρίσης, ούτε θερμό επεισόδιο όπως στην τελευταία περίπτωση, ενώ οι ελληνοτουρκικές σχέσεις τότε δεν ήταν καθόλου «ειδυλλιακές» σε αντίθεση με την σημερινή συνεχώς καλλιεργούμενη «ελληνοτουρκική φιλία».
Γιατί βρέθηκαν στον αέρα περί τα 120 μαχητικά και από τις δύο πλευρές, πράγμα που δεν συνέβη στις προηγούμενες περιπτώσεις; Στην Κρήτη ενεργοποιήθηκαν οι S-300 κάτι που δεν μεταδόθηκε από πουθενά. Οι Τούρκοι έδειξαν διάθεση να τελειώσει γρήγορα αυτή η ένταση που δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή γνώριζαν ότι από υπαιτιότητα του πιλότου τους ξεκίνησε και για αυτό και τα τουρκικά μέσα κράτησαν χαμηλούς τόνους μετά από υποδείξεις της πολιτικο-στρατιωτικής ηγεσίας της Άγκυρας. Οι Τούρκοι από τις τρεις η ώρα το μεσημέρι της Τρίτης ανακοίνωσαν ότι ο Έλληνας πιλότος είναι νεκρός. Είναι επόμενο αφού ο πιλότος τους, τους είχε αναφέρει ότι είδε τα πάντα, αφού είχε «εκτελέσει» τον Έλληνα πιλότο από πολύ κοντά.
Γιατί το ΥΠΕΘΑ δεν δίνει στη δημοσιότητα την αναφορά του άλλου Έλληνα πιλότου, καθώς και το video από το δεύτερο F-16 αφού ήταν «ατύχημα»; Είναι φανερό ότι επιχειρείται συγκάλυψη των αληθινών γεγονότων όπως και στην περίπτωση των Ιμίων.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις και τα ερωτήματα επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά την περιγραφή της αερομαχίας και της κατάρριψης του ηρωικού σμηναγού Κ. Ηλιάκη. Για αυτούς τους λόγους οι Έλληνες πιλότοι μας είναι τόσο εξαγριωμένοι και τρέχουν οι πολιτικοί να κατευνάσουν τα πνεύματα.
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007
Ενάμισης αιώνας «Μακεδονικό ζήτημα»
Του Σταυρου Τζιμα
Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να άκουσε κάτι για «μακεδονικό ζήτημα» το 1991 όταν εμφανίστηκε –σαν «Σκοπιανό»– σε όλη του τη «μεγαλοπρέπεια», μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την εμφάνιση στα βόρεια σύνορά μας κράτους με το όνομα «Μακεδονία», η εθνική μας αυτή πληγή, ωστόσο, έρχεται από πολύ μακριά. Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ακόμα.
Επί πολλές δεκαετίες η σκέψη και μόνο για προσέγγιση του περίπλοκου αυτού προβλήματος προσέκρουε στην κρατούσα αντίληψη περί «ανύπαρκτου Μακεδονικού» την ώρα που η από βορρά προπαγάνδα γύρω από αυτήν τη δυνάμει «ωρολογιακή» για τα Βαλκάνια βόμβα οργίαζε και οι θέσεις του Βελιγραδίου και των Σκοπίων κέρδιζαν έδαφος διεθνώς.
Τα αποτελέσματα της συλλογικής άγνοιας φάνηκαν στις αρχές του ’90 όταν το «μακεδονικό κράτος» έπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια μας και έκτοτε τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «λεγόμενο μακεδονικό» και γιατί έκαιγε τόσο πολύ ώστε να καταστεί επί δεκαετίες ταμπού για εμάς τους Ελληνες;
Ο διαμελισμός της Μακεδονίας
Oι ιστορικοί χαρακτηρίζουν το «μακεδονικό ζήτημα» ως μέρος του γενικότερου «ανατολικού ζητήματος», του προβλήματος, δηλαδή της διανομής των εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εμφανίστηκε περί τα μέσα του 19ου αιώνα με την προσπάθεια των νεόκοπων κρατών της Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, να διεισδύσουν στον χώρο της Μακεδονίας, που τότε αποτελείτο από τα βιλαέτια (περιφέρειες) Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, και να προσεταιριστούν, για λογαριασμό τους η κάθε μια, το πληθυσμιακό της μωσαϊκό που συγκροτείτο από Ελληνες, Βουλγάρους, Σέρβους, λίγους Ρουμάνους και Αλβανούς, Εβραίους (κυρίως στη Θεσσαλονίκη) και βεβαίως πολλούς Τούρκους και γενικά μουσουλμάνους. Οι εθνικιστικές διαμάχες για την κατάκτησή της κράτησαν περίπου μισό αιώνα, από το 1870 έως το 1918 που έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οπότε η Μακεδονία έλαβε την οριστική της μορφή, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στους βαλκανικούς πολέμους.
Καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε αρχίσει να αποσυντίθεται, η Βουλγαρία έστρεψε το ενδιαφέρον της προς τη Μακεδονία με στόχο, διά της προπαγάνδας στην αρχή και μέσα από την τρομοκρατική δράση ένοπλων ομάδων (Κομητατζήδες) στη συνέχεια, τον βίαιο εκβουλγαρισμό των κατοίκων. Αποκορύφωμα της δράσης των ομάδων αυτών υπήρξε η εξέγερση στο Κρούσεβο, κοντά στο Μοναστήρι, το 1903, γνωστή ως «επανάσταση του Ιλιντεν» –την οποία οι σημερινοί Σλαβομακεδόνες έχουν μυθοποιήσει θεωρώντας την ως την απαρχή της αφύπνισης του «μακεδονικού έθνους»– με σκοπό την έναρξη ένοπλου αγώνα για την προσάρτηση της Μακεδονίας στην επικράτειά της.
Ετσι τον Σεπτέμβριο του 1904 τα πρώτα ελληνικά ένοπλα τμήματα έκαναν την εμφάνισή τους στη Μακεδονία με αρχηγό τον Παύλο Μελά, για να ακολουθήσει ο Μακεδονικός Αγώνας, ένας αιματηρός, ανορθόδοξος και σκληρός ανταρτοπόλεμος που αποσκοπούσε στη διατήρηση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της Μακεδονίας και έληξε το 1908 με την επικράτηση του κινήματος των Νεοτούρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι οποίοι απαγόρευσαν τη δράση όλων των αντάρτικων ομάδων (ελληνικών, βουλγάρικων, σέρβικων) στη Μακεδονία.
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμαναν τον διαμελισμό της Μακεδονίας τα εδάφη της οποίας, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και του Νεϊγί το 1919, δόθηκαν: 51,56% στην Ελλάδα, 38,32% στη Σερβία και 10,12% στην Βουλγαρία.
Οι σλαβόφωνοι
Και ενώ με τη λήξη των πολέμων και την οριοθέτηση των συνόρων φαινόταν ότι το «μακεδονικό ζήτημα» είχε λυθεί οριστικά, καθώς μάλιστα έγιναν και ανταλλαγές πληθυσμών, η παρουσία περίπου 80.000 σλαβόφωνων στη Δυτική Μακεδονία, αρκετοί εκ των οποίων είχαν σλαβική συνείδηση, σε συνδυασμό με τη θέση, στον μεσοπόλεμο, των ανερχόμενων βαλκανικών κομμουνιστικών κομμάτων, μεταξύ αυτών και το ΚΚΕ, περί ξεχωριστού μακεδονικού κράτους ή αυτόνομης Μακεδονίας, συντήρησαν το πρόβλημα.
Η ελληνική πλευρά, παρά ταύτα, έκρινε ότι το ζήτημα είχε λυθεί και όσον αφορά τους σλαβόφωνους της Δυτικής Μακεδονίας υποστήριζε ότι δεν αποτελούσαν ξένη μειονότητα, αλλά ήταν Ελληνες οι οποίοι μιλούσαν απλώς ένα σλαβικό ιδίωμα.
Σε αυτό το διάστημα το ΚΚΕ ακροβατούσε μεταξύ των αποφάσεων της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, αλλά και της Κομιντέρν περί ίδρυσης «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας» και της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, θέση από την οποία αποστασιοποιήθηκε το 1935, υιοθετώντας την αρχή της πλήρους ισότητας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Με πρόσχημα τις θέσεις του ΚΚΕ, οι σλαβόφωνοι της Δυτικής Μακεδονίας υπέστησαν σκληρές διώξεις στα τέλη της δεκαετίας του ’30 με εξορίες και φυλακίσεις και εξαναγκασμό πολλών εξ αυτών σε φυγή στη Γιουγκοσλαβία.
Στην Κατοχή
Με την κατάληψη της Μακεδονίας το 1941 από τα ναζιστικά στρατεύματα, και την παραχώρηση της ελληνικής Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στους Βούλγαρους, το Μακεδονικό φούντωσε και πάλι.
Η βουλγαρική προπαγάνδα προσέλκυσε ως συνεργάτες της διαβόητης μυστικής της αστυνομίας «Οχράνα», που επιδόθηκε σε τρομοκρατία και προέβη σε αγριότητες, αρκετούς «βουλγαρομακεδόνες» ενώ πολλοί αριστεροί σλαβόφωνοι επηρεασμένοι από την προπαγάνδα του Τίτο περί ίδρυσης μακεδονικού κράτους συγκρότησαν το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο, γνωστό ως SNOF.
Η οργάνωση αυτή των σλαβομακεδόνικης συνείδησης κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας συμμετείχε στον ΕΛΑΣ μ’ ένα τάγμα, αλλά τα σχέδια του Τίτο για τη Βαλκανική και η προπαγάνδα περί μακεδονικού έθνους στην οποία επιδόθηκε, την έφεραν γρήγορα σε τροχιά συγκρουσης με τον ΕΛΑΣ. Ετσι, στις αρχές Οκτωβρίου του 1944, ο στρατηγός Σαράφης διέταξε την 9η Μεραρχία να διαλύσει το τάγμα των σλαβομακεδόνων ανταρτών, το οποίο αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία.
Στις 2 Αυγούστου του 1944 η γιουγκοσλαβική Μακεδονία, ανακηρύχθηκε από την Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας ανεξάρτητο κράτος στο πλαίσιο της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας και αμέσως έγινε δεκτή από την ηγεσία του Βελιγραδίου που την κατέστησε μία από τις Δημοκρατίες του ομόσπονδου κράτους, γνωστή πλέον ως «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο πυρήνας για μελλοντική προσάρτηση των εδαφών της ελληνικής και βουλγαρικής Μακεδονίας είχε δημιουργηθεί από τον Τίτο, και ακολούθησε το δύσκολο έργο της καλλιέργειας μακεδονικής συνείδησης στους βουλγαρίζοντες κατοίκους της περιοχής.
Η σταυροφορία «μακεδονοποίησης» συνοδεύτηκε από διώξεις πολιτών με βουλγαρική συνείδηση και επιχείρηση ανάδειξης όλων εκείνων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν μια εθνότητα (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός) σε μια περιοχή όπου σύμφωνα με τους ιστορικούς, πλην φυσικά εκείνων της «άλλης πλευράς», δεν είχε αναφερθεί ποτέ, πριν από το 1943, η ύπαρξη σλαβικού μακεδονικού έθνους.
Στον Εμφύλιο
Η έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου και η επικέντρωση των πολεμικών επιχειρήσεων στον ορεινό όγκο της Δυτικής Μακεδονίας έφερε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μερικές χιλιάδες σλαβόφωνους αριστερούς μαχητές της NOF (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), οργάνωσης που στο καταστατικό της περιελάμβανε τη «διεκδίκηση των εθνικών δικαιωμάτων του μακεδονικού λαού».
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είδε ποτέ με καλό μάτι τους «συναγωνιστές» της ΝΟF στο βουνό και οι σχέσεις χειροτέρευσαν μετά την «προδοσία του Τίτο» το ’48.
Με τη συντριβή του ΔΣΕ το ’49, περί τους 35.000 σλαβόφωνους με σλαβική συνείδηση εγκατέλειψαν με τη θέλησή τους ή εκδιώχθηκαν βίαια από τη Δυτική Μακεδονία όπου απέμειναν άλλοι 42.000 με ελληνική συνείδηση.
Μόνιμη εστία κρίσης στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις
Για μια ακόμη φορά η ελληνική πλευρά θεώρησε ότι είχε τελειώσει με το Μακεδονικό ή, τουλάχιστον, αυτό είχε πάψει να αποτελεί εσωτερικό πρόβλημα έστω με τη μορφή του μειονοτικού ζητήματος, μια και έφυγαν απο την ελληνική Μακεδονία όσοι είχαν σλαβομακεδονική συνείδηση.
Τα πράγματα όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Τα Σκόπια, όπου είχαν καταφύγει οι Σλαβομακεδόνες της ελληνικής Μακεδονίας, εξέπεμπαν αλυτρωτισμό και πίεζαν διαρκώς την κεντρική κυβέρνηση του Βελιγραδίου να συντηρεί το θέμα και να προβάλλει αξιώσεις έναντι της Αθήνας, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 1950 η Γιουγκοσλαβία να θέσει επίσημα στον ΟΗΕ ζήτημα αναγνώρισης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Οι σχέσεις Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας έκτοτε πέρασαν από πολλά κύματα εξαιτίας του Μακεδονικού, το ίδιο και οι σχέσεις Βελιγραδίου - Σόφιας. Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’50, όμως, και ενώ η γιουγκοσλαβική προπαγανδιστική δραστηριότητα είχε ατονήσει, η κατάσταση εξομαλύνθηκε και μάλιστα Τίτο και Καραμανλής, τον Ιούνιο του 1959, υπέγραψαν συμφωνία με βάση την οποία επιτρεπόταν η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και διακίνηση προϊόντων στα σύνορα Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας σε βάθος δέκα χιλιομέτρων.
Δύο χρόνια μετά, οι Γιουγκοσλάβοι άρχισαν να εγείρουν και πάλι ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι υφίσταται κακομεταχείριση, αναγκάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να κλείσει, το 1962, τα σύνορα παγώνοντας έτσι μονομερώς τη συμφωνία, η οποία καταργήθηκε οριστικά αργότερα από τη δικτατορία.
Το 1980, με τον θάνατο του Τίτο, η γιουγκοσλαβική ηγεσία ενέτεινε την επιθετικότητά της γύρω από το Μακεδονικό με αιχμή του δόρατος τα Σκόπια. Δηλώσεις περί καταπίεσης των «Μακεδόνων του Αιγαίου» από την Ελλάδα, χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», δημοσιεύματα για αρπαγή μακεδονικών εδαφών από Ελλάδα και Βουλγαρία κ.ά. προκάλεσαν την έντονη αντίδραση της Αθήνας, η οποία το 1982 προέβη σε διάβημα προς το Βελιγράδι.
Η επισκεψη το 1983 στην Αθήνα της τότε πρωθυπουργού της Γιουγκοσλαβίας Μίρκας Πλάνιτς και η πρωτοβουλία της να εγείρει στις συναντήσεις θέμα μακεδονικής μειονότητας, αλλά και το ταξίδι του Ανδρέα Παπανδρέου στο Βελιγράδι, το 1986, όπου επίσης του ετέθη από τους Γιουγκοσλάβους το ίδιο ζήτημα, απείλησαν να τινάξουν τις σχέσεις των δύο χωρών στον αέρα.
Οι Γιουγκοσλάβοι δεν αμφισβητούσαν, τουλάχιστον μεταπολεμικά, τα υφιστάμενα σύνορα στα Βαλκάνια, όμως οι πιέσεις που ασκούσαν τα Σκόπια στο Βελιγράδι για την προβολή διεθνώς ζητήματος ύπαρξης ενός «μακεδονικού έθνους» και καταπίεσης αλύτρωτων Μακεδόνων στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, δηλητηρίαζε διαρκώς τις σχέσεις τους με τη Σόφια και την Αθήνα.
Φτάσαμε έτσι στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ίδρυση, το 1991, του «Μακεδονικού κράτους» με την ονομασία στη συνέχεια «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και τα υπόλοιπα είναι περίπου γνωστά: Το 1993 μετά και τις αντιδράσεις της Ελλάδας το κράτος αυτό αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ ως FYROM, ακολούθησε το 1994 το ελληνικό εμπάργκο, ένα χρόνο μετά υπογράφηκε η μεταξύ μας Ενδιάμεση Συμφωνία και τώρα η εξωτερική μας πολιτική βρίσκεται και πάλι στα χαρακώματα
Του Σταυρου Τζιμα
Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να άκουσε κάτι για «μακεδονικό ζήτημα» το 1991 όταν εμφανίστηκε –σαν «Σκοπιανό»– σε όλη του τη «μεγαλοπρέπεια», μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την εμφάνιση στα βόρεια σύνορά μας κράτους με το όνομα «Μακεδονία», η εθνική μας αυτή πληγή, ωστόσο, έρχεται από πολύ μακριά. Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ακόμα.
Επί πολλές δεκαετίες η σκέψη και μόνο για προσέγγιση του περίπλοκου αυτού προβλήματος προσέκρουε στην κρατούσα αντίληψη περί «ανύπαρκτου Μακεδονικού» την ώρα που η από βορρά προπαγάνδα γύρω από αυτήν τη δυνάμει «ωρολογιακή» για τα Βαλκάνια βόμβα οργίαζε και οι θέσεις του Βελιγραδίου και των Σκοπίων κέρδιζαν έδαφος διεθνώς.
Τα αποτελέσματα της συλλογικής άγνοιας φάνηκαν στις αρχές του ’90 όταν το «μακεδονικό κράτος» έπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια μας και έκτοτε τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «λεγόμενο μακεδονικό» και γιατί έκαιγε τόσο πολύ ώστε να καταστεί επί δεκαετίες ταμπού για εμάς τους Ελληνες;
Ο διαμελισμός της Μακεδονίας
Oι ιστορικοί χαρακτηρίζουν το «μακεδονικό ζήτημα» ως μέρος του γενικότερου «ανατολικού ζητήματος», του προβλήματος, δηλαδή της διανομής των εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εμφανίστηκε περί τα μέσα του 19ου αιώνα με την προσπάθεια των νεόκοπων κρατών της Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, να διεισδύσουν στον χώρο της Μακεδονίας, που τότε αποτελείτο από τα βιλαέτια (περιφέρειες) Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, και να προσεταιριστούν, για λογαριασμό τους η κάθε μια, το πληθυσμιακό της μωσαϊκό που συγκροτείτο από Ελληνες, Βουλγάρους, Σέρβους, λίγους Ρουμάνους και Αλβανούς, Εβραίους (κυρίως στη Θεσσαλονίκη) και βεβαίως πολλούς Τούρκους και γενικά μουσουλμάνους. Οι εθνικιστικές διαμάχες για την κατάκτησή της κράτησαν περίπου μισό αιώνα, από το 1870 έως το 1918 που έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οπότε η Μακεδονία έλαβε την οριστική της μορφή, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στους βαλκανικούς πολέμους.
Καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε αρχίσει να αποσυντίθεται, η Βουλγαρία έστρεψε το ενδιαφέρον της προς τη Μακεδονία με στόχο, διά της προπαγάνδας στην αρχή και μέσα από την τρομοκρατική δράση ένοπλων ομάδων (Κομητατζήδες) στη συνέχεια, τον βίαιο εκβουλγαρισμό των κατοίκων. Αποκορύφωμα της δράσης των ομάδων αυτών υπήρξε η εξέγερση στο Κρούσεβο, κοντά στο Μοναστήρι, το 1903, γνωστή ως «επανάσταση του Ιλιντεν» –την οποία οι σημερινοί Σλαβομακεδόνες έχουν μυθοποιήσει θεωρώντας την ως την απαρχή της αφύπνισης του «μακεδονικού έθνους»– με σκοπό την έναρξη ένοπλου αγώνα για την προσάρτηση της Μακεδονίας στην επικράτειά της.
Ετσι τον Σεπτέμβριο του 1904 τα πρώτα ελληνικά ένοπλα τμήματα έκαναν την εμφάνισή τους στη Μακεδονία με αρχηγό τον Παύλο Μελά, για να ακολουθήσει ο Μακεδονικός Αγώνας, ένας αιματηρός, ανορθόδοξος και σκληρός ανταρτοπόλεμος που αποσκοπούσε στη διατήρηση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της Μακεδονίας και έληξε το 1908 με την επικράτηση του κινήματος των Νεοτούρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι οποίοι απαγόρευσαν τη δράση όλων των αντάρτικων ομάδων (ελληνικών, βουλγάρικων, σέρβικων) στη Μακεδονία.
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμαναν τον διαμελισμό της Μακεδονίας τα εδάφη της οποίας, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και του Νεϊγί το 1919, δόθηκαν: 51,56% στην Ελλάδα, 38,32% στη Σερβία και 10,12% στην Βουλγαρία.
Οι σλαβόφωνοι
Και ενώ με τη λήξη των πολέμων και την οριοθέτηση των συνόρων φαινόταν ότι το «μακεδονικό ζήτημα» είχε λυθεί οριστικά, καθώς μάλιστα έγιναν και ανταλλαγές πληθυσμών, η παρουσία περίπου 80.000 σλαβόφωνων στη Δυτική Μακεδονία, αρκετοί εκ των οποίων είχαν σλαβική συνείδηση, σε συνδυασμό με τη θέση, στον μεσοπόλεμο, των ανερχόμενων βαλκανικών κομμουνιστικών κομμάτων, μεταξύ αυτών και το ΚΚΕ, περί ξεχωριστού μακεδονικού κράτους ή αυτόνομης Μακεδονίας, συντήρησαν το πρόβλημα.
Η ελληνική πλευρά, παρά ταύτα, έκρινε ότι το ζήτημα είχε λυθεί και όσον αφορά τους σλαβόφωνους της Δυτικής Μακεδονίας υποστήριζε ότι δεν αποτελούσαν ξένη μειονότητα, αλλά ήταν Ελληνες οι οποίοι μιλούσαν απλώς ένα σλαβικό ιδίωμα.
Σε αυτό το διάστημα το ΚΚΕ ακροβατούσε μεταξύ των αποφάσεων της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, αλλά και της Κομιντέρν περί ίδρυσης «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας» και της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, θέση από την οποία αποστασιοποιήθηκε το 1935, υιοθετώντας την αρχή της πλήρους ισότητας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Με πρόσχημα τις θέσεις του ΚΚΕ, οι σλαβόφωνοι της Δυτικής Μακεδονίας υπέστησαν σκληρές διώξεις στα τέλη της δεκαετίας του ’30 με εξορίες και φυλακίσεις και εξαναγκασμό πολλών εξ αυτών σε φυγή στη Γιουγκοσλαβία.
Στην Κατοχή
Με την κατάληψη της Μακεδονίας το 1941 από τα ναζιστικά στρατεύματα, και την παραχώρηση της ελληνικής Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στους Βούλγαρους, το Μακεδονικό φούντωσε και πάλι.
Η βουλγαρική προπαγάνδα προσέλκυσε ως συνεργάτες της διαβόητης μυστικής της αστυνομίας «Οχράνα», που επιδόθηκε σε τρομοκρατία και προέβη σε αγριότητες, αρκετούς «βουλγαρομακεδόνες» ενώ πολλοί αριστεροί σλαβόφωνοι επηρεασμένοι από την προπαγάνδα του Τίτο περί ίδρυσης μακεδονικού κράτους συγκρότησαν το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο, γνωστό ως SNOF.
Η οργάνωση αυτή των σλαβομακεδόνικης συνείδησης κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας συμμετείχε στον ΕΛΑΣ μ’ ένα τάγμα, αλλά τα σχέδια του Τίτο για τη Βαλκανική και η προπαγάνδα περί μακεδονικού έθνους στην οποία επιδόθηκε, την έφεραν γρήγορα σε τροχιά συγκρουσης με τον ΕΛΑΣ. Ετσι, στις αρχές Οκτωβρίου του 1944, ο στρατηγός Σαράφης διέταξε την 9η Μεραρχία να διαλύσει το τάγμα των σλαβομακεδόνων ανταρτών, το οποίο αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία.
Στις 2 Αυγούστου του 1944 η γιουγκοσλαβική Μακεδονία, ανακηρύχθηκε από την Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας ανεξάρτητο κράτος στο πλαίσιο της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας και αμέσως έγινε δεκτή από την ηγεσία του Βελιγραδίου που την κατέστησε μία από τις Δημοκρατίες του ομόσπονδου κράτους, γνωστή πλέον ως «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο πυρήνας για μελλοντική προσάρτηση των εδαφών της ελληνικής και βουλγαρικής Μακεδονίας είχε δημιουργηθεί από τον Τίτο, και ακολούθησε το δύσκολο έργο της καλλιέργειας μακεδονικής συνείδησης στους βουλγαρίζοντες κατοίκους της περιοχής.
Η σταυροφορία «μακεδονοποίησης» συνοδεύτηκε από διώξεις πολιτών με βουλγαρική συνείδηση και επιχείρηση ανάδειξης όλων εκείνων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν μια εθνότητα (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός) σε μια περιοχή όπου σύμφωνα με τους ιστορικούς, πλην φυσικά εκείνων της «άλλης πλευράς», δεν είχε αναφερθεί ποτέ, πριν από το 1943, η ύπαρξη σλαβικού μακεδονικού έθνους.
Στον Εμφύλιο
Η έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου και η επικέντρωση των πολεμικών επιχειρήσεων στον ορεινό όγκο της Δυτικής Μακεδονίας έφερε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μερικές χιλιάδες σλαβόφωνους αριστερούς μαχητές της NOF (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), οργάνωσης που στο καταστατικό της περιελάμβανε τη «διεκδίκηση των εθνικών δικαιωμάτων του μακεδονικού λαού».
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είδε ποτέ με καλό μάτι τους «συναγωνιστές» της ΝΟF στο βουνό και οι σχέσεις χειροτέρευσαν μετά την «προδοσία του Τίτο» το ’48.
Με τη συντριβή του ΔΣΕ το ’49, περί τους 35.000 σλαβόφωνους με σλαβική συνείδηση εγκατέλειψαν με τη θέλησή τους ή εκδιώχθηκαν βίαια από τη Δυτική Μακεδονία όπου απέμειναν άλλοι 42.000 με ελληνική συνείδηση.
Μόνιμη εστία κρίσης στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις
Για μια ακόμη φορά η ελληνική πλευρά θεώρησε ότι είχε τελειώσει με το Μακεδονικό ή, τουλάχιστον, αυτό είχε πάψει να αποτελεί εσωτερικό πρόβλημα έστω με τη μορφή του μειονοτικού ζητήματος, μια και έφυγαν απο την ελληνική Μακεδονία όσοι είχαν σλαβομακεδονική συνείδηση.
Τα πράγματα όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Τα Σκόπια, όπου είχαν καταφύγει οι Σλαβομακεδόνες της ελληνικής Μακεδονίας, εξέπεμπαν αλυτρωτισμό και πίεζαν διαρκώς την κεντρική κυβέρνηση του Βελιγραδίου να συντηρεί το θέμα και να προβάλλει αξιώσεις έναντι της Αθήνας, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 1950 η Γιουγκοσλαβία να θέσει επίσημα στον ΟΗΕ ζήτημα αναγνώρισης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Οι σχέσεις Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας έκτοτε πέρασαν από πολλά κύματα εξαιτίας του Μακεδονικού, το ίδιο και οι σχέσεις Βελιγραδίου - Σόφιας. Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’50, όμως, και ενώ η γιουγκοσλαβική προπαγανδιστική δραστηριότητα είχε ατονήσει, η κατάσταση εξομαλύνθηκε και μάλιστα Τίτο και Καραμανλής, τον Ιούνιο του 1959, υπέγραψαν συμφωνία με βάση την οποία επιτρεπόταν η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και διακίνηση προϊόντων στα σύνορα Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας σε βάθος δέκα χιλιομέτρων.
Δύο χρόνια μετά, οι Γιουγκοσλάβοι άρχισαν να εγείρουν και πάλι ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι υφίσταται κακομεταχείριση, αναγκάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να κλείσει, το 1962, τα σύνορα παγώνοντας έτσι μονομερώς τη συμφωνία, η οποία καταργήθηκε οριστικά αργότερα από τη δικτατορία.
Το 1980, με τον θάνατο του Τίτο, η γιουγκοσλαβική ηγεσία ενέτεινε την επιθετικότητά της γύρω από το Μακεδονικό με αιχμή του δόρατος τα Σκόπια. Δηλώσεις περί καταπίεσης των «Μακεδόνων του Αιγαίου» από την Ελλάδα, χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», δημοσιεύματα για αρπαγή μακεδονικών εδαφών από Ελλάδα και Βουλγαρία κ.ά. προκάλεσαν την έντονη αντίδραση της Αθήνας, η οποία το 1982 προέβη σε διάβημα προς το Βελιγράδι.
Η επισκεψη το 1983 στην Αθήνα της τότε πρωθυπουργού της Γιουγκοσλαβίας Μίρκας Πλάνιτς και η πρωτοβουλία της να εγείρει στις συναντήσεις θέμα μακεδονικής μειονότητας, αλλά και το ταξίδι του Ανδρέα Παπανδρέου στο Βελιγράδι, το 1986, όπου επίσης του ετέθη από τους Γιουγκοσλάβους το ίδιο ζήτημα, απείλησαν να τινάξουν τις σχέσεις των δύο χωρών στον αέρα.
Οι Γιουγκοσλάβοι δεν αμφισβητούσαν, τουλάχιστον μεταπολεμικά, τα υφιστάμενα σύνορα στα Βαλκάνια, όμως οι πιέσεις που ασκούσαν τα Σκόπια στο Βελιγράδι για την προβολή διεθνώς ζητήματος ύπαρξης ενός «μακεδονικού έθνους» και καταπίεσης αλύτρωτων Μακεδόνων στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, δηλητηρίαζε διαρκώς τις σχέσεις τους με τη Σόφια και την Αθήνα.
Φτάσαμε έτσι στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ίδρυση, το 1991, του «Μακεδονικού κράτους» με την ονομασία στη συνέχεια «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και τα υπόλοιπα είναι περίπου γνωστά: Το 1993 μετά και τις αντιδράσεις της Ελλάδας το κράτος αυτό αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ ως FYROM, ακολούθησε το 1994 το ελληνικό εμπάργκο, ένα χρόνο μετά υπογράφηκε η μεταξύ μας Ενδιάμεση Συμφωνία και τώρα η εξωτερική μας πολιτική βρίσκεται και πάλι στα χαρακώματα
Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να άκουσε κάτι για «μακεδονικό ζήτημα» το 1991 όταν εμφανίστηκε –σαν «Σκοπιανό»– σε όλη του τη «μεγαλοπρέπεια», μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την εμφάνιση στα βόρεια σύνορά μας κράτους με το όνομα «Μακεδονία», η εθνική μας αυτή πληγή, ωστόσο, έρχεται από πολύ μακριά. Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ακόμα.
Επί πολλές δεκαετίες η σκέψη και μόνο για προσέγγιση του περίπλοκου αυτού προβλήματος προσέκρουε στην κρατούσα αντίληψη περί «ανύπαρκτου Μακεδονικού» την ώρα που η από βορρά προπαγάνδα γύρω από αυτήν τη δυνάμει «ωρολογιακή» για τα Βαλκάνια βόμβα οργίαζε και οι θέσεις του Βελιγραδίου και των Σκοπίων κέρδιζαν έδαφος διεθνώς.
Τα αποτελέσματα της συλλογικής άγνοιας φάνηκαν στις αρχές του ’90 όταν το «μακεδονικό κράτος» έπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια μας και έκτοτε τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «λεγόμενο μακεδονικό» και γιατί έκαιγε τόσο πολύ ώστε να καταστεί επί δεκαετίες ταμπού για εμάς τους Ελληνες;
Ο διαμελισμός της Μακεδονίας
Oι ιστορικοί χαρακτηρίζουν το «μακεδονικό ζήτημα» ως μέρος του γενικότερου «ανατολικού ζητήματος», του προβλήματος, δηλαδή της διανομής των εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εμφανίστηκε περί τα μέσα του 19ου αιώνα με την προσπάθεια των νεόκοπων κρατών της Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, να διεισδύσουν στον χώρο της Μακεδονίας, που τότε αποτελείτο από τα βιλαέτια (περιφέρειες) Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, και να προσεταιριστούν, για λογαριασμό τους η κάθε μια, το πληθυσμιακό της μωσαϊκό που συγκροτείτο από Ελληνες, Βουλγάρους, Σέρβους, λίγους Ρουμάνους και Αλβανούς, Εβραίους (κυρίως στη Θεσσαλονίκη) και βεβαίως πολλούς Τούρκους και γενικά μουσουλμάνους. Οι εθνικιστικές διαμάχες για την κατάκτησή της κράτησαν περίπου μισό αιώνα, από το 1870 έως το 1918 που έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οπότε η Μακεδονία έλαβε την οριστική της μορφή, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στους βαλκανικούς πολέμους.
Καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε αρχίσει να αποσυντίθεται, η Βουλγαρία έστρεψε το ενδιαφέρον της προς τη Μακεδονία με στόχο, διά της προπαγάνδας στην αρχή και μέσα από την τρομοκρατική δράση ένοπλων ομάδων (Κομητατζήδες) στη συνέχεια, τον βίαιο εκβουλγαρισμό των κατοίκων. Αποκορύφωμα της δράσης των ομάδων αυτών υπήρξε η εξέγερση στο Κρούσεβο, κοντά στο Μοναστήρι, το 1903, γνωστή ως «επανάσταση του Ιλιντεν» –την οποία οι σημερινοί Σλαβομακεδόνες έχουν μυθοποιήσει θεωρώντας την ως την απαρχή της αφύπνισης του «μακεδονικού έθνους»– με σκοπό την έναρξη ένοπλου αγώνα για την προσάρτηση της Μακεδονίας στην επικράτειά της.
Ετσι τον Σεπτέμβριο του 1904 τα πρώτα ελληνικά ένοπλα τμήματα έκαναν την εμφάνισή τους στη Μακεδονία με αρχηγό τον Παύλο Μελά, για να ακολουθήσει ο Μακεδονικός Αγώνας, ένας αιματηρός, ανορθόδοξος και σκληρός ανταρτοπόλεμος που αποσκοπούσε στη διατήρηση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της Μακεδονίας και έληξε το 1908 με την επικράτηση του κινήματος των Νεοτούρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι οποίοι απαγόρευσαν τη δράση όλων των αντάρτικων ομάδων (ελληνικών, βουλγάρικων, σέρβικων) στη Μακεδονία.
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμαναν τον διαμελισμό της Μακεδονίας τα εδάφη της οποίας, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και του Νεϊγί το 1919, δόθηκαν: 51,56% στην Ελλάδα, 38,32% στη Σερβία και 10,12% στην Βουλγαρία.
Οι σλαβόφωνοι
Και ενώ με τη λήξη των πολέμων και την οριοθέτηση των συνόρων φαινόταν ότι το «μακεδονικό ζήτημα» είχε λυθεί οριστικά, καθώς μάλιστα έγιναν και ανταλλαγές πληθυσμών, η παρουσία περίπου 80.000 σλαβόφωνων στη Δυτική Μακεδονία, αρκετοί εκ των οποίων είχαν σλαβική συνείδηση, σε συνδυασμό με τη θέση, στον μεσοπόλεμο, των ανερχόμενων βαλκανικών κομμουνιστικών κομμάτων, μεταξύ αυτών και το ΚΚΕ, περί ξεχωριστού μακεδονικού κράτους ή αυτόνομης Μακεδονίας, συντήρησαν το πρόβλημα.
Η ελληνική πλευρά, παρά ταύτα, έκρινε ότι το ζήτημα είχε λυθεί και όσον αφορά τους σλαβόφωνους της Δυτικής Μακεδονίας υποστήριζε ότι δεν αποτελούσαν ξένη μειονότητα, αλλά ήταν Ελληνες οι οποίοι μιλούσαν απλώς ένα σλαβικό ιδίωμα.
Σε αυτό το διάστημα το ΚΚΕ ακροβατούσε μεταξύ των αποφάσεων της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, αλλά και της Κομιντέρν περί ίδρυσης «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας» και της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, θέση από την οποία αποστασιοποιήθηκε το 1935, υιοθετώντας την αρχή της πλήρους ισότητας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Με πρόσχημα τις θέσεις του ΚΚΕ, οι σλαβόφωνοι της Δυτικής Μακεδονίας υπέστησαν σκληρές διώξεις στα τέλη της δεκαετίας του ’30 με εξορίες και φυλακίσεις και εξαναγκασμό πολλών εξ αυτών σε φυγή στη Γιουγκοσλαβία.
Στην Κατοχή
Με την κατάληψη της Μακεδονίας το 1941 από τα ναζιστικά στρατεύματα, και την παραχώρηση της ελληνικής Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στους Βούλγαρους, το Μακεδονικό φούντωσε και πάλι.
Η βουλγαρική προπαγάνδα προσέλκυσε ως συνεργάτες της διαβόητης μυστικής της αστυνομίας «Οχράνα», που επιδόθηκε σε τρομοκρατία και προέβη σε αγριότητες, αρκετούς «βουλγαρομακεδόνες» ενώ πολλοί αριστεροί σλαβόφωνοι επηρεασμένοι από την προπαγάνδα του Τίτο περί ίδρυσης μακεδονικού κράτους συγκρότησαν το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο, γνωστό ως SNOF.
Η οργάνωση αυτή των σλαβομακεδόνικης συνείδησης κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας συμμετείχε στον ΕΛΑΣ μ’ ένα τάγμα, αλλά τα σχέδια του Τίτο για τη Βαλκανική και η προπαγάνδα περί μακεδονικού έθνους στην οποία επιδόθηκε, την έφεραν γρήγορα σε τροχιά συγκρουσης με τον ΕΛΑΣ. Ετσι, στις αρχές Οκτωβρίου του 1944, ο στρατηγός Σαράφης διέταξε την 9η Μεραρχία να διαλύσει το τάγμα των σλαβομακεδόνων ανταρτών, το οποίο αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία.
Στις 2 Αυγούστου του 1944 η γιουγκοσλαβική Μακεδονία, ανακηρύχθηκε από την Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας ανεξάρτητο κράτος στο πλαίσιο της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας και αμέσως έγινε δεκτή από την ηγεσία του Βελιγραδίου που την κατέστησε μία από τις Δημοκρατίες του ομόσπονδου κράτους, γνωστή πλέον ως «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο πυρήνας για μελλοντική προσάρτηση των εδαφών της ελληνικής και βουλγαρικής Μακεδονίας είχε δημιουργηθεί από τον Τίτο, και ακολούθησε το δύσκολο έργο της καλλιέργειας μακεδονικής συνείδησης στους βουλγαρίζοντες κατοίκους της περιοχής.
Η σταυροφορία «μακεδονοποίησης» συνοδεύτηκε από διώξεις πολιτών με βουλγαρική συνείδηση και επιχείρηση ανάδειξης όλων εκείνων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν μια εθνότητα (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός) σε μια περιοχή όπου σύμφωνα με τους ιστορικούς, πλην φυσικά εκείνων της «άλλης πλευράς», δεν είχε αναφερθεί ποτέ, πριν από το 1943, η ύπαρξη σλαβικού μακεδονικού έθνους.
Στον Εμφύλιο
Η έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου και η επικέντρωση των πολεμικών επιχειρήσεων στον ορεινό όγκο της Δυτικής Μακεδονίας έφερε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μερικές χιλιάδες σλαβόφωνους αριστερούς μαχητές της NOF (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), οργάνωσης που στο καταστατικό της περιελάμβανε τη «διεκδίκηση των εθνικών δικαιωμάτων του μακεδονικού λαού».
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είδε ποτέ με καλό μάτι τους «συναγωνιστές» της ΝΟF στο βουνό και οι σχέσεις χειροτέρευσαν μετά την «προδοσία του Τίτο» το ’48.
Με τη συντριβή του ΔΣΕ το ’49, περί τους 35.000 σλαβόφωνους με σλαβική συνείδηση εγκατέλειψαν με τη θέλησή τους ή εκδιώχθηκαν βίαια από τη Δυτική Μακεδονία όπου απέμειναν άλλοι 42.000 με ελληνική συνείδηση.
Μόνιμη εστία κρίσης στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις
Για μια ακόμη φορά η ελληνική πλευρά θεώρησε ότι είχε τελειώσει με το Μακεδονικό ή, τουλάχιστον, αυτό είχε πάψει να αποτελεί εσωτερικό πρόβλημα έστω με τη μορφή του μειονοτικού ζητήματος, μια και έφυγαν απο την ελληνική Μακεδονία όσοι είχαν σλαβομακεδονική συνείδηση.
Τα πράγματα όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Τα Σκόπια, όπου είχαν καταφύγει οι Σλαβομακεδόνες της ελληνικής Μακεδονίας, εξέπεμπαν αλυτρωτισμό και πίεζαν διαρκώς την κεντρική κυβέρνηση του Βελιγραδίου να συντηρεί το θέμα και να προβάλλει αξιώσεις έναντι της Αθήνας, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 1950 η Γιουγκοσλαβία να θέσει επίσημα στον ΟΗΕ ζήτημα αναγνώρισης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Οι σχέσεις Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας έκτοτε πέρασαν από πολλά κύματα εξαιτίας του Μακεδονικού, το ίδιο και οι σχέσεις Βελιγραδίου - Σόφιας. Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’50, όμως, και ενώ η γιουγκοσλαβική προπαγανδιστική δραστηριότητα είχε ατονήσει, η κατάσταση εξομαλύνθηκε και μάλιστα Τίτο και Καραμανλής, τον Ιούνιο του 1959, υπέγραψαν συμφωνία με βάση την οποία επιτρεπόταν η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και διακίνηση προϊόντων στα σύνορα Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας σε βάθος δέκα χιλιομέτρων.
Δύο χρόνια μετά, οι Γιουγκοσλάβοι άρχισαν να εγείρουν και πάλι ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι υφίσταται κακομεταχείριση, αναγκάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να κλείσει, το 1962, τα σύνορα παγώνοντας έτσι μονομερώς τη συμφωνία, η οποία καταργήθηκε οριστικά αργότερα από τη δικτατορία.
Το 1980, με τον θάνατο του Τίτο, η γιουγκοσλαβική ηγεσία ενέτεινε την επιθετικότητά της γύρω από το Μακεδονικό με αιχμή του δόρατος τα Σκόπια. Δηλώσεις περί καταπίεσης των «Μακεδόνων του Αιγαίου» από την Ελλάδα, χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», δημοσιεύματα για αρπαγή μακεδονικών εδαφών από Ελλάδα και Βουλγαρία κ.ά. προκάλεσαν την έντονη αντίδραση της Αθήνας, η οποία το 1982 προέβη σε διάβημα προς το Βελιγράδι.
Η επισκεψη το 1983 στην Αθήνα της τότε πρωθυπουργού της Γιουγκοσλαβίας Μίρκας Πλάνιτς και η πρωτοβουλία της να εγείρει στις συναντήσεις θέμα μακεδονικής μειονότητας, αλλά και το ταξίδι του Ανδρέα Παπανδρέου στο Βελιγράδι, το 1986, όπου επίσης του ετέθη από τους Γιουγκοσλάβους το ίδιο ζήτημα, απείλησαν να τινάξουν τις σχέσεις των δύο χωρών στον αέρα.
Οι Γιουγκοσλάβοι δεν αμφισβητούσαν, τουλάχιστον μεταπολεμικά, τα υφιστάμενα σύνορα στα Βαλκάνια, όμως οι πιέσεις που ασκούσαν τα Σκόπια στο Βελιγράδι για την προβολή διεθνώς ζητήματος ύπαρξης ενός «μακεδονικού έθνους» και καταπίεσης αλύτρωτων Μακεδόνων στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, δηλητηρίαζε διαρκώς τις σχέσεις τους με τη Σόφια και την Αθήνα.
Φτάσαμε έτσι στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ίδρυση, το 1991, του «Μακεδονικού κράτους» με την ονομασία στη συνέχεια «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και τα υπόλοιπα είναι περίπου γνωστά: Το 1993 μετά και τις αντιδράσεις της Ελλάδας το κράτος αυτό αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ ως FYROM, ακολούθησε το 1994 το ελληνικό εμπάργκο, ένα χρόνο μετά υπογράφηκε η μεταξύ μας Ενδιάμεση Συμφωνία και τώρα η εξωτερική μας πολιτική βρίσκεται και πάλι στα χαρακώματα
Του Σταυρου Τζιμα
Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να άκουσε κάτι για «μακεδονικό ζήτημα» το 1991 όταν εμφανίστηκε –σαν «Σκοπιανό»– σε όλη του τη «μεγαλοπρέπεια», μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την εμφάνιση στα βόρεια σύνορά μας κράτους με το όνομα «Μακεδονία», η εθνική μας αυτή πληγή, ωστόσο, έρχεται από πολύ μακριά. Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ακόμα.
Επί πολλές δεκαετίες η σκέψη και μόνο για προσέγγιση του περίπλοκου αυτού προβλήματος προσέκρουε στην κρατούσα αντίληψη περί «ανύπαρκτου Μακεδονικού» την ώρα που η από βορρά προπαγάνδα γύρω από αυτήν τη δυνάμει «ωρολογιακή» για τα Βαλκάνια βόμβα οργίαζε και οι θέσεις του Βελιγραδίου και των Σκοπίων κέρδιζαν έδαφος διεθνώς.
Τα αποτελέσματα της συλλογικής άγνοιας φάνηκαν στις αρχές του ’90 όταν το «μακεδονικό κράτος» έπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια μας και έκτοτε τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «λεγόμενο μακεδονικό» και γιατί έκαιγε τόσο πολύ ώστε να καταστεί επί δεκαετίες ταμπού για εμάς τους Ελληνες;
Ο διαμελισμός της Μακεδονίας
Oι ιστορικοί χαρακτηρίζουν το «μακεδονικό ζήτημα» ως μέρος του γενικότερου «ανατολικού ζητήματος», του προβλήματος, δηλαδή της διανομής των εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εμφανίστηκε περί τα μέσα του 19ου αιώνα με την προσπάθεια των νεόκοπων κρατών της Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, να διεισδύσουν στον χώρο της Μακεδονίας, που τότε αποτελείτο από τα βιλαέτια (περιφέρειες) Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, και να προσεταιριστούν, για λογαριασμό τους η κάθε μια, το πληθυσμιακό της μωσαϊκό που συγκροτείτο από Ελληνες, Βουλγάρους, Σέρβους, λίγους Ρουμάνους και Αλβανούς, Εβραίους (κυρίως στη Θεσσαλονίκη) και βεβαίως πολλούς Τούρκους και γενικά μουσουλμάνους. Οι εθνικιστικές διαμάχες για την κατάκτησή της κράτησαν περίπου μισό αιώνα, από το 1870 έως το 1918 που έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οπότε η Μακεδονία έλαβε την οριστική της μορφή, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στους βαλκανικούς πολέμους.
Καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε αρχίσει να αποσυντίθεται, η Βουλγαρία έστρεψε το ενδιαφέρον της προς τη Μακεδονία με στόχο, διά της προπαγάνδας στην αρχή και μέσα από την τρομοκρατική δράση ένοπλων ομάδων (Κομητατζήδες) στη συνέχεια, τον βίαιο εκβουλγαρισμό των κατοίκων. Αποκορύφωμα της δράσης των ομάδων αυτών υπήρξε η εξέγερση στο Κρούσεβο, κοντά στο Μοναστήρι, το 1903, γνωστή ως «επανάσταση του Ιλιντεν» –την οποία οι σημερινοί Σλαβομακεδόνες έχουν μυθοποιήσει θεωρώντας την ως την απαρχή της αφύπνισης του «μακεδονικού έθνους»– με σκοπό την έναρξη ένοπλου αγώνα για την προσάρτηση της Μακεδονίας στην επικράτειά της.
Ετσι τον Σεπτέμβριο του 1904 τα πρώτα ελληνικά ένοπλα τμήματα έκαναν την εμφάνισή τους στη Μακεδονία με αρχηγό τον Παύλο Μελά, για να ακολουθήσει ο Μακεδονικός Αγώνας, ένας αιματηρός, ανορθόδοξος και σκληρός ανταρτοπόλεμος που αποσκοπούσε στη διατήρηση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της Μακεδονίας και έληξε το 1908 με την επικράτηση του κινήματος των Νεοτούρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι οποίοι απαγόρευσαν τη δράση όλων των αντάρτικων ομάδων (ελληνικών, βουλγάρικων, σέρβικων) στη Μακεδονία.
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμαναν τον διαμελισμό της Μακεδονίας τα εδάφη της οποίας, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και του Νεϊγί το 1919, δόθηκαν: 51,56% στην Ελλάδα, 38,32% στη Σερβία και 10,12% στην Βουλγαρία.
Οι σλαβόφωνοι
Και ενώ με τη λήξη των πολέμων και την οριοθέτηση των συνόρων φαινόταν ότι το «μακεδονικό ζήτημα» είχε λυθεί οριστικά, καθώς μάλιστα έγιναν και ανταλλαγές πληθυσμών, η παρουσία περίπου 80.000 σλαβόφωνων στη Δυτική Μακεδονία, αρκετοί εκ των οποίων είχαν σλαβική συνείδηση, σε συνδυασμό με τη θέση, στον μεσοπόλεμο, των ανερχόμενων βαλκανικών κομμουνιστικών κομμάτων, μεταξύ αυτών και το ΚΚΕ, περί ξεχωριστού μακεδονικού κράτους ή αυτόνομης Μακεδονίας, συντήρησαν το πρόβλημα.
Η ελληνική πλευρά, παρά ταύτα, έκρινε ότι το ζήτημα είχε λυθεί και όσον αφορά τους σλαβόφωνους της Δυτικής Μακεδονίας υποστήριζε ότι δεν αποτελούσαν ξένη μειονότητα, αλλά ήταν Ελληνες οι οποίοι μιλούσαν απλώς ένα σλαβικό ιδίωμα.
Σε αυτό το διάστημα το ΚΚΕ ακροβατούσε μεταξύ των αποφάσεων της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, αλλά και της Κομιντέρν περί ίδρυσης «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας» και της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, θέση από την οποία αποστασιοποιήθηκε το 1935, υιοθετώντας την αρχή της πλήρους ισότητας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Με πρόσχημα τις θέσεις του ΚΚΕ, οι σλαβόφωνοι της Δυτικής Μακεδονίας υπέστησαν σκληρές διώξεις στα τέλη της δεκαετίας του ’30 με εξορίες και φυλακίσεις και εξαναγκασμό πολλών εξ αυτών σε φυγή στη Γιουγκοσλαβία.
Στην Κατοχή
Με την κατάληψη της Μακεδονίας το 1941 από τα ναζιστικά στρατεύματα, και την παραχώρηση της ελληνικής Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στους Βούλγαρους, το Μακεδονικό φούντωσε και πάλι.
Η βουλγαρική προπαγάνδα προσέλκυσε ως συνεργάτες της διαβόητης μυστικής της αστυνομίας «Οχράνα», που επιδόθηκε σε τρομοκρατία και προέβη σε αγριότητες, αρκετούς «βουλγαρομακεδόνες» ενώ πολλοί αριστεροί σλαβόφωνοι επηρεασμένοι από την προπαγάνδα του Τίτο περί ίδρυσης μακεδονικού κράτους συγκρότησαν το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο, γνωστό ως SNOF.
Η οργάνωση αυτή των σλαβομακεδόνικης συνείδησης κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας συμμετείχε στον ΕΛΑΣ μ’ ένα τάγμα, αλλά τα σχέδια του Τίτο για τη Βαλκανική και η προπαγάνδα περί μακεδονικού έθνους στην οποία επιδόθηκε, την έφεραν γρήγορα σε τροχιά συγκρουσης με τον ΕΛΑΣ. Ετσι, στις αρχές Οκτωβρίου του 1944, ο στρατηγός Σαράφης διέταξε την 9η Μεραρχία να διαλύσει το τάγμα των σλαβομακεδόνων ανταρτών, το οποίο αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία.
Στις 2 Αυγούστου του 1944 η γιουγκοσλαβική Μακεδονία, ανακηρύχθηκε από την Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας ανεξάρτητο κράτος στο πλαίσιο της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας και αμέσως έγινε δεκτή από την ηγεσία του Βελιγραδίου που την κατέστησε μία από τις Δημοκρατίες του ομόσπονδου κράτους, γνωστή πλέον ως «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο πυρήνας για μελλοντική προσάρτηση των εδαφών της ελληνικής και βουλγαρικής Μακεδονίας είχε δημιουργηθεί από τον Τίτο, και ακολούθησε το δύσκολο έργο της καλλιέργειας μακεδονικής συνείδησης στους βουλγαρίζοντες κατοίκους της περιοχής.
Η σταυροφορία «μακεδονοποίησης» συνοδεύτηκε από διώξεις πολιτών με βουλγαρική συνείδηση και επιχείρηση ανάδειξης όλων εκείνων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν μια εθνότητα (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός) σε μια περιοχή όπου σύμφωνα με τους ιστορικούς, πλην φυσικά εκείνων της «άλλης πλευράς», δεν είχε αναφερθεί ποτέ, πριν από το 1943, η ύπαρξη σλαβικού μακεδονικού έθνους.
Στον Εμφύλιο
Η έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου και η επικέντρωση των πολεμικών επιχειρήσεων στον ορεινό όγκο της Δυτικής Μακεδονίας έφερε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μερικές χιλιάδες σλαβόφωνους αριστερούς μαχητές της NOF (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), οργάνωσης που στο καταστατικό της περιελάμβανε τη «διεκδίκηση των εθνικών δικαιωμάτων του μακεδονικού λαού».
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είδε ποτέ με καλό μάτι τους «συναγωνιστές» της ΝΟF στο βουνό και οι σχέσεις χειροτέρευσαν μετά την «προδοσία του Τίτο» το ’48.
Με τη συντριβή του ΔΣΕ το ’49, περί τους 35.000 σλαβόφωνους με σλαβική συνείδηση εγκατέλειψαν με τη θέλησή τους ή εκδιώχθηκαν βίαια από τη Δυτική Μακεδονία όπου απέμειναν άλλοι 42.000 με ελληνική συνείδηση.
Μόνιμη εστία κρίσης στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις
Για μια ακόμη φορά η ελληνική πλευρά θεώρησε ότι είχε τελειώσει με το Μακεδονικό ή, τουλάχιστον, αυτό είχε πάψει να αποτελεί εσωτερικό πρόβλημα έστω με τη μορφή του μειονοτικού ζητήματος, μια και έφυγαν απο την ελληνική Μακεδονία όσοι είχαν σλαβομακεδονική συνείδηση.
Τα πράγματα όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Τα Σκόπια, όπου είχαν καταφύγει οι Σλαβομακεδόνες της ελληνικής Μακεδονίας, εξέπεμπαν αλυτρωτισμό και πίεζαν διαρκώς την κεντρική κυβέρνηση του Βελιγραδίου να συντηρεί το θέμα και να προβάλλει αξιώσεις έναντι της Αθήνας, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 1950 η Γιουγκοσλαβία να θέσει επίσημα στον ΟΗΕ ζήτημα αναγνώρισης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Οι σχέσεις Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας έκτοτε πέρασαν από πολλά κύματα εξαιτίας του Μακεδονικού, το ίδιο και οι σχέσεις Βελιγραδίου - Σόφιας. Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’50, όμως, και ενώ η γιουγκοσλαβική προπαγανδιστική δραστηριότητα είχε ατονήσει, η κατάσταση εξομαλύνθηκε και μάλιστα Τίτο και Καραμανλής, τον Ιούνιο του 1959, υπέγραψαν συμφωνία με βάση την οποία επιτρεπόταν η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και διακίνηση προϊόντων στα σύνορα Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας σε βάθος δέκα χιλιομέτρων.
Δύο χρόνια μετά, οι Γιουγκοσλάβοι άρχισαν να εγείρουν και πάλι ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι υφίσταται κακομεταχείριση, αναγκάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να κλείσει, το 1962, τα σύνορα παγώνοντας έτσι μονομερώς τη συμφωνία, η οποία καταργήθηκε οριστικά αργότερα από τη δικτατορία.
Το 1980, με τον θάνατο του Τίτο, η γιουγκοσλαβική ηγεσία ενέτεινε την επιθετικότητά της γύρω από το Μακεδονικό με αιχμή του δόρατος τα Σκόπια. Δηλώσεις περί καταπίεσης των «Μακεδόνων του Αιγαίου» από την Ελλάδα, χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», δημοσιεύματα για αρπαγή μακεδονικών εδαφών από Ελλάδα και Βουλγαρία κ.ά. προκάλεσαν την έντονη αντίδραση της Αθήνας, η οποία το 1982 προέβη σε διάβημα προς το Βελιγράδι.
Η επισκεψη το 1983 στην Αθήνα της τότε πρωθυπουργού της Γιουγκοσλαβίας Μίρκας Πλάνιτς και η πρωτοβουλία της να εγείρει στις συναντήσεις θέμα μακεδονικής μειονότητας, αλλά και το ταξίδι του Ανδρέα Παπανδρέου στο Βελιγράδι, το 1986, όπου επίσης του ετέθη από τους Γιουγκοσλάβους το ίδιο ζήτημα, απείλησαν να τινάξουν τις σχέσεις των δύο χωρών στον αέρα.
Οι Γιουγκοσλάβοι δεν αμφισβητούσαν, τουλάχιστον μεταπολεμικά, τα υφιστάμενα σύνορα στα Βαλκάνια, όμως οι πιέσεις που ασκούσαν τα Σκόπια στο Βελιγράδι για την προβολή διεθνώς ζητήματος ύπαρξης ενός «μακεδονικού έθνους» και καταπίεσης αλύτρωτων Μακεδόνων στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, δηλητηρίαζε διαρκώς τις σχέσεις τους με τη Σόφια και την Αθήνα.
Φτάσαμε έτσι στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ίδρυση, το 1991, του «Μακεδονικού κράτους» με την ονομασία στη συνέχεια «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και τα υπόλοιπα είναι περίπου γνωστά: Το 1993 μετά και τις αντιδράσεις της Ελλάδας το κράτος αυτό αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ ως FYROM, ακολούθησε το 1994 το ελληνικό εμπάργκο, ένα χρόνο μετά υπογράφηκε η μεταξύ μας Ενδιάμεση Συμφωνία και τώρα η εξωτερική μας πολιτική βρίσκεται και πάλι στα χαρακώματα
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007
Ο ΟΡΚΟΣ
ου κατασχεσω οπλα ιεραουδ'εγκαταλειψω τον παραστατην οτω αν στοιχησωαμυνω δε και υπερ ιερων και υπερ οσιων και μονος και μετα πολλωντην πατριδα δε ουκ ελαττω παραδωσω πλειω δε και αρειω οσης αν παραδεξωμαι
δηλαδη :1. δεν θα ντροπιασω τα ιερα οπλα
2. δεν θε εγκαταλειψω τον συμμαχο στην μαχη με οποιον και ανταχθω
3. θα αγωνιστω για τα ιερα και τα οσια, μονος μου ή με αλλους
4. την πατριδα ΔΕΝ θα την παραδωσω μικροτερη αλλα μεγαλυτερη και ισχυροτερη
Και ευκοησω των αει κραινοντων και τοις θεσμοις τοις ιδρυμενοις πεισομαι και οσους αν αλλους το πληθος ιδρυσηται ομοφρωνος και αν τις αναιρη τους θεσμους ή μη πειθηται ουκ επιτρεψω αμυνω δε και μονος και μετα παντων.
Και ιερα τα πατρια τιμησω.Θα υπακουσω προθυμα στους αρχοντες και στους νομους που εχουν θεσπιστει και σε οσους τυχον αλλους προτεινει ο λαος ομοφωνα και δεν θα επιτρεψω καπιον να καταργησει τους παραπανω νομους που εχουν θεσπιστει
Λυκουργος, Κατα Λεωκρατους 77
δηλαδη :1. δεν θα ντροπιασω τα ιερα οπλα
2. δεν θε εγκαταλειψω τον συμμαχο στην μαχη με οποιον και ανταχθω
3. θα αγωνιστω για τα ιερα και τα οσια, μονος μου ή με αλλους
4. την πατριδα ΔΕΝ θα την παραδωσω μικροτερη αλλα μεγαλυτερη και ισχυροτερη
Και ευκοησω των αει κραινοντων και τοις θεσμοις τοις ιδρυμενοις πεισομαι και οσους αν αλλους το πληθος ιδρυσηται ομοφρωνος και αν τις αναιρη τους θεσμους ή μη πειθηται ουκ επιτρεψω αμυνω δε και μονος και μετα παντων.
Και ιερα τα πατρια τιμησω.Θα υπακουσω προθυμα στους αρχοντες και στους νομους που εχουν θεσπιστει και σε οσους τυχον αλλους προτεινει ο λαος ομοφωνα και δεν θα επιτρεψω καπιον να καταργησει τους παραπανω νομους που εχουν θεσπιστει
Λυκουργος, Κατα Λεωκρατους 77
ΕΛΛΑΔΑ 1940
Σημειώστε ότι η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.
ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ελλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής!!!!!!!!!!!!!!!!!]
Πολωνία 30
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ!!!!!!.]
Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο 0
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Οι νεκροί Ελληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676.
Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)
Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ,
#Κάρολος ντέ Γκώλ, (Charles de Gault 1890-1970Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο)"Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος
#Μωρίς Σουμάν,( Maurice Schumann 1911-1992Υπουργός των εξωτερικων τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974)"Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης!Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν
#Στάλιν, (Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953)"Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον''."Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε.'' "Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.
#Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945"Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις
#Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945"Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ' όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον."
#Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957"Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε,"Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.""Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.""Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες"Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης."
#Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο"Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα
#Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945"Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν'αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια." "Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:"10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγησι μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τά οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οί Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Ελληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ώς ένδειξι τιμής καί αναγνωρίσεως!Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά τήν πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού."Ενας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. Οι στρατιώται σας είπε, αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.
Εμεις οι Έλληνες δεν εχουμε ποσότητα στρατού όμως εχουμε ποιότητα....
ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ελλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής!!!!!!!!!!!!!!!!!]
Πολωνία 30
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ!!!!!!.]
Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο 0
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Οι νεκροί Ελληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676.
Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)
Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ,
#Κάρολος ντέ Γκώλ, (Charles de Gault 1890-1970Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο)"Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος
#Μωρίς Σουμάν,( Maurice Schumann 1911-1992Υπουργός των εξωτερικων τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974)"Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης!Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν
#Στάλιν, (Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953)"Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον''."Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε.'' "Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.
#Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945"Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις
#Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945"Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ' όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον."
#Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957"Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε,"Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.""Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.""Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες"Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης."
#Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο"Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα
#Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945"Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν'αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια." "Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:"10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγησι μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τά οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οί Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Ελληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ώς ένδειξι τιμής καί αναγνωρίσεως!Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά τήν πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού."Ενας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. Οι στρατιώται σας είπε, αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.
Εμεις οι Έλληνες δεν εχουμε ποσότητα στρατού όμως εχουμε ποιότητα....
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007
afierwmeno ston KWSTA - VIRGIL
ZWH DN KSEREI THN LEXH DIKAIOSINH ....
(Dystyxws ayto einai apla ena fact pou kaneis dn mporei na to arnh8ei.)
1) exete dei pote an8rwpous pou tous tyxainei kati kalo kai lypountai giati dn etyxe kai stous allous? sxedon pote.......................
2)exete pote empisteutei kapoio koritsi sthn hlikia twn 15-18 kai na sas exei egkataleipsei h na sas exei poulhsei? sxedon synexeia.....
3)exete ais8an8ei oti kapoios prospa8ei na sas apoprosanatolisei apo tous stoxous sas kai apla na mhn kserete pios?nai...
4)exete ais8an8ei pws 8elete na ta diagrpsete ola kai na kanete mia kainourgia arxh?nai...
kwsta mhn se fobizei tipota apla ma8e na akous ton eafto sou, mhn empisteuese allous ....stenaxwrieme polly pou sou symbainoun kai sena afta...kai egw ta exw perasei kai enai pollh dyskola, afth thn stigmh zhtas apo toys llous na se katalaboun alla kaneis dn se sthrizei enw esu toys styrizes..... apla prosexe mhn thn xanapathseis, 8a ponesei polli .... kai afto to exw pa8ei!!!!!!!!!!!!
dystuxws eisai pollh eualotos kai sou einai hard na ta bgaleis pera alla otan ksemperduseis m ola afta 8a deis poso kalos , dynatos ma panw apo ola an8rwpos eisai.....
oso gia tois exetaseis mn se noiazei, apla ekmetaleusou to ....
KALO KOURAGIO KAI OTI 8ES PES MOU
(Dystyxws ayto einai apla ena fact pou kaneis dn mporei na to arnh8ei.)
1) exete dei pote an8rwpous pou tous tyxainei kati kalo kai lypountai giati dn etyxe kai stous allous? sxedon pote.......................
2)exete pote empisteutei kapoio koritsi sthn hlikia twn 15-18 kai na sas exei egkataleipsei h na sas exei poulhsei? sxedon synexeia.....
3)exete ais8an8ei oti kapoios prospa8ei na sas apoprosanatolisei apo tous stoxous sas kai apla na mhn kserete pios?nai...
4)exete ais8an8ei pws 8elete na ta diagrpsete ola kai na kanete mia kainourgia arxh?nai...
kwsta mhn se fobizei tipota apla ma8e na akous ton eafto sou, mhn empisteuese allous ....stenaxwrieme polly pou sou symbainoun kai sena afta...kai egw ta exw perasei kai enai pollh dyskola, afth thn stigmh zhtas apo toys llous na se katalaboun alla kaneis dn se sthrizei enw esu toys styrizes..... apla prosexe mhn thn xanapathseis, 8a ponesei polli .... kai afto to exw pa8ei!!!!!!!!!!!!
dystuxws eisai pollh eualotos kai sou einai hard na ta bgaleis pera alla otan ksemperduseis m ola afta 8a deis poso kalos , dynatos ma panw apo ola an8rwpos eisai.....
oso gia tois exetaseis mn se noiazei, apla ekmetaleusou to ....
KALO KOURAGIO KAI OTI 8ES PES MOU
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007
geia kai pali.....
28 oktwbriou plhsiazei kai eipa na grapsw kati sxetiko...
dystuxws shmera anakalupsa oti polloi shma8htes mou dn 8a htan etoimoi oxi apla na 8usiastun alla oute na parelasoun gia thn patrida tous!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
dhladh dn endiaferontai ka8olou pou oi progonoi tous 8usiasthkan gia na einai eikoinoi eleu8eroi shmera? ...malista merikoi apo autous ekfrazoun kai mia ideologia oti kai kala einai anwteroi,ta exoun kseperasei auta , oloi hmaste equal kai etsi.
omws auta einai dikaiologies tou kolou epeidh bariountaina kanoun kati gia thn patrida toys, kai to teleiws ekswfreniko pou akousa shmera einai oti ntreponatai pou oi einai ellhnes sthn shmerinh ellada!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
APLA NTROPH TOYS , DN AXIZOUN NA LEGONTAI ELLHNES ....
ΔΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΣ ΠΑΡΕΛΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ...
pou odhgoume emeis oi neoi aythn thn xwra ?
egw prosopika 8a edina thn zwh mou gia mia xoufta xwma apo thn patrida mou.....
ps sorry gia ta greek-english alla bgiazomouna
28 oktwbriou plhsiazei kai eipa na grapsw kati sxetiko...
dystuxws shmera anakalupsa oti polloi shma8htes mou dn 8a htan etoimoi oxi apla na 8usiastun alla oute na parelasoun gia thn patrida tous!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
dhladh dn endiaferontai ka8olou pou oi progonoi tous 8usiasthkan gia na einai eikoinoi eleu8eroi shmera? ...malista merikoi apo autous ekfrazoun kai mia ideologia oti kai kala einai anwteroi,ta exoun kseperasei auta , oloi hmaste equal kai etsi.
omws auta einai dikaiologies tou kolou epeidh bariountaina kanoun kati gia thn patrida toys, kai to teleiws ekswfreniko pou akousa shmera einai oti ntreponatai pou oi einai ellhnes sthn shmerinh ellada!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
APLA NTROPH TOYS , DN AXIZOUN NA LEGONTAI ELLHNES ....
ΔΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΣ ΠΑΡΕΛΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ...
pou odhgoume emeis oi neoi aythn thn xwra ?
egw prosopika 8a edina thn zwh mou gia mia xoufta xwma apo thn patrida mou.....
ps sorry gia ta greek-english alla bgiazomouna
Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007
Captain (HAF) Kostas Iliakis, tragicaly KIA on 23rd May 2006, trying to defend his country against some "allies" boogies. He scrambled from his 343rd Sqdr, to identify some "tracks" (THK fighters entered Athens FIR and fly over Greek island... without any notice or permision ofcourse). His F-16C Block 52+ crashed & burned after mid-air collition at 27000 ft with a THK F-16C, escorted by other THK F-16C and THK RF-4E Phantom II too, very close to Karpathos island... a Greek island. The THK RF-4E Phantom II was too close to its "mission target" (to take some hi-res S300 missile pics, based on Creta island - oh yeah Greek island too!) Luckily the THK F-16C pilot 1st LT (THK) Halil Ibrahim Ozdemir ejected succesfully and saved his life. The THK ejected pilot was extremely lucky and found & saved by a petrol boat named "Gas century" upon his feet got wet by the sea. Only 5 minutes later, a HAF AS-332C1 Super Puma SAR helicopter reached the spot and the HAF specialised personel (pararescue crew) tried to give medical assistance to the THK pilot. Even 1st LT (THK) Halil Ibrahim Ozdemir was wounded after HAF and THK fighter jets collided each other, he denied any kind of help, medical assistant and first aid care by HAF rescue personel and prefered to wait for about one hour until a THK AS-532AL Cougar SAR helicopter finaly approached the area (after THK General in Staff kind request for permition to Greek Ministry of Defence). The HAF AS-332C1 Super Puma SAR heli crew reported that the THK pilot 1st LT (THK) Halil Ibrahim Ozdemir pulled a Heckler & Koch P7 pistol from his holster, to keep them away from him...! Tension which escalated over the Aegean after the collision, was eased with telephone conversations between Greek and Turkish foreign ministers and general staff chiefs. The Turkish Ministry of Foreign Affairs made a statement and mentioned its sadness over the death of the HAF pilot. A crisis was avoided thanks to the calmness of authorities in both sides
this is the real story 4 the death of kostas iliakis...................
goodbye costas
this is the real story 4 the death of kostas iliakis...................
goodbye costas
ΠΕΡΙ ΤΟΥΡΚΩΝ
"Μετρημένες οι μέρες των τουρκαλάδων φίλοι μου... Θα με θυμηθείτε σε πολύ λίγα χρόνια. Και μη βιαστείτε να πείτε πως είμαστε υπερδύναμη και θα τους πατήσουμε κάτω. Η δουλειά θα γίνει αλλιώς. Η αντίστροφή μέτρηση έχει αρχίσει εκειμέσα και θα δούμε πολύ σύντομα σπασμωδικές κινήσεις, ίσως και μια σύρραξη Τουρκίας->Ελλάδας, η οποία θα τους κοστίσει πολύ ακριβά"
Του Βλάση Αγτζίδη
Το 1914 ξεκίνησαν οι μεγάλες διώξεις κατά των Ελλήνων της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης. Το 1915 έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων με ενάμισι εκατομμύριο νεκρούς, ενώ το 1916 άρχισε η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο.
Η σφαγή των Αρμενίων τρομοκράτησε τους Ελληνες του Πόντου, οι οποίοι κατάλαβαν ότι θα ήταν τα επόμενα θύματα. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του Στάθη Χριστοφορίδη που υπήρξε, το 1915, ακούσιος μάρτυρας της σφαγής των αρμενοπαίδων της Τραπεζούντας. Αναφέρει ότι οι σφαγείς φώναζαν: «Αμποτε και ς' σού Ρωμανίων! Ατουνούς πα' αέτς' θα 'φτάμε!» (Αμποτε και στων Ελλήνων! Kαι αυτούς έτσι θα κάνουμε). Kαι τελειώνει την αφήγησή του ο Χριστοφορίδης «Υστερνά ασ' έναν χρόνον, εμάς πα' εκατάστρεψαν».
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων των ανδρών από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους στα Τάγματα Εργασίας. Η πλειονότητά τους στάλθηκε στις περιοχές μεταξύ Σεβάστειας και Βαν για την κατασκευή δρόμων. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επιπλέον απαγόρευσαν στους μουσουλμάνους να συνεργάζονται επαγγελματικά με τους Ελληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές. Kατ' αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας τα νέα κορίτσια και καίγοντάς τα. Οι διαπιστώσεις αυτές έγναν στις 4 Σεπτεμβρίου 1917 από το 2ο Γραφείο του γαλλικού Γενικού Επιτελείου Στρατού και δημοσιεύτηκαν από τον ερευνητή Χ. Τσιρκινίδη.
Εκτοπίσεις πληθυσμού
Σε έγγραφο του Αυστριακού υπουργού Εξωτερικών προς το Βερολίνο αναφέρονται τα εξής για την πολιτική των συμμάχων τους: «Η πολιτική των Τούρκων είναι μέσω μιας γενικευμένης καταδίωξης του ελληνικού στοιχείου, να εξοντώσει τους Ελληνες ως εχθρούς του κράτους, όπως πριν τους Αρμένιους. Οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης των πληθυσμών, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης, απ' τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπιζόμενοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και τον θάνατο από πείνα. Τα εγκαταλειπόμενα σπίτια των εξοριζομένων λεηλατούνται από τα τούρκικα τάγματα τιμωρίας ή καίονται και καταστρέφονται. Kαι όλα τα άλλα μέτρα, τα οποία εις τους διωγμούς των Αρμενίων ευρίσκοντο εις ημερησίαν διάταξιν, επαναλαμβάνονται τώρα εναντίον των Ελλήνων».
Το σύνολο των διπλωματικών εγγράφων από τη Βιέννη και το Βερολίνο που αφορούν τη γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο μέχρι το 1918 δημοσιεύτηκαν από τον ιστορικό Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, με τίτλο «Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά Εγγραφα από τη Βιέννη (1909-1918)» και εκδόθηκαν από την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης το 1995. Στα έγγραφα αυτά φαίνεται καθαρά ότι οι Αυστρογερμανοί διαπίστωναν ότι η πολιτική της γενικευμένης εθνικής εκκαθάρισης υπαγορεύτηκε από την παντουρκιστική ιδεολογία που τότε κυριαρχούσε στους τουρκικούς πληθυσμούς, καθώς και από «...τη βουλιμία των Τούρκων για την πλούσια ελληνική περιουσία».
Πρωτοφανείς μεθόδους
Οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν πρωτοφανείς μεθόδους για την εξόντωση των Ελλήνων, όπως την εκτόπιση των πληθυσμών μέσα στον χειμώνα, χωρίς να επιτρέψουν στους εκτοπιζόμενους να πάρουν μαζί τους ούτε τρόφιμα, ούτε στρώματα. Δεν επέτρεπαν τη στάθμευση των εκτοπιζομένων σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες, με βασικό στόχο την εξόντωσή τους, εφόσον θα ήταν αναγκασμένοι να διαμένουν στην ύπαιθρο και επιπλέον δεν θα μπορούσαν να προμηθευτούν τρόφιμα. Απαγόρευαν στους εκτοπιζόμενους να δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και στους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από τους στρατιώτες.
Τα κυβερνητκά και αστυνομικά όργανα οδηγούσαν τους μετατοπιζόμενους σε ειδικούς λουτρώνες, οι οποίοι ιδρύθηκαν δήθεν για στρατιωτικούς λόγους. Εκεί τους εξανάγκαζαν να λουσθούν με την επίκληση λόγων υγιεινής. Εβαζαν κατά εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στα λουτρά, γυμνούς με θερμοκρασία 40 βαθμών. Τα ενδύματά τους εν τω μεταξύ λεηλατούνταν.
Οταν έβγαιναν από το λουτρό, τους εξανάγκαζαν να παρατάσσονται στο χιόνι και με θερμοκρασία κάτω του μηδενός και να περιμένουν επίσκεψη του αστυνόμου για καταμέτρηση, ο οποίος ποτέ δεν ερχόταν πριν από μια ώρα. Επειτα άλλη μια ώρα περίμεναν τον γιατρό για ιατρική επιθεώρηση. Kατά την επιθεώρηση χαρακτηρίζονταν άρρωστοι οι νεώτεροι και υγιέστεροι, οι οποίοι θανατώνονταν κατά την αποστολή στο νοσοκομείο.
Ηταν τέτοια η ένταση και η έκταση των διωγμών, ώστε ακόμη και οι σύμμαχοι των Τούρκων διατύπωσαν εγγράφως τις αντιρρήσεις τους. Ο μαρκήσιος Pallavicini έγραφε τον Ιανουάριο του 1918: «Είναι σαφές ότι οι εκτοπισμοί του ελληνικού στοιχείου δεν υπαγορεύονται ουδαμώς από στρατιωτικούς λόγους και επιδιώκουν κακώς εννοουμένως πολιτικούς σκοπούς». Την ίδια άποψη εξέφραζαν και σώφρονες Τούρκοι, όπως ο Βεχήπ πασάς, ο οποίος υποστήριζε ότι ο εκτοπισμός των Ελλήνων ήταν περιττός από στρατιωτικής άποψης.
Σχεδόν συγχρόνως ο Αυστριακός πρόξενος της Αμισού Kviatofski ανέφερε σε υπηρεσιακή του επιστολή ότι ο εκτοπισμός των Ελλήνων της ποντιακής παραλίας βρισκόταν στο πλαίσιο του προγράμματος των Νεοτούρκων, με το οποίο επεδιώκετο η εξασθένηση του χριστιανικού στοιχείου.
Θεωρούσε ο ίδιος ότι η καταστροφή αυτή θα είχε μεγαλύτερη απήχηση στην Ευρώπη απ' ό,τι οι σφαγές που είχαν διαπράξει κατά των Αρμενίων. Οι φόβοι του Kviatofski εδράζονταν στη διαπίστωσή του ότι η καθολική εξόντωση του ελληνικού στοιχείου ήταν επιθυμία του τουρκικού λαού. Εξάλλου του είχε ειπωθεί από ανώτερους Τούρκους ότι: «Τελικά πρέπει να κάνουμε με τους Ελληνες ό,τι κάναμε με τους Αρμένιους... Πρέπει με τους Ελληνες τώρα να τελειώνουμε».
Στην πρώτη αυτή περίοδο της γενοκτονίας έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από διακόσιες χιλιάδες Ελληνες. Μέχρι το 1923 είχαν εξοντωθεί περισσότεροι από τριακόσιες πενήντα χιλιάδες Ελληνες στο Μικρασιατικό Πόντο.
Οι ευθύνες του Kεμάλ
Η δεύτερη φάση της γενοκτονίας πραγματοποιήθηκε την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου και διαπράχθηκε με την απόλυτη ευθύνη της κεμαλικής ηγεσίας. Σε αναφορά που έγραψε το 1921 ο Gemal Mousket, νομικός σύμβουλος του σουλτάνου, πριν από την τελική επικράτηση του Kεμάλ Ατατούρκ, αναφέρονται τα εξής: «Η κυβέρνηση της Αγκυρας αποφάσισε ότι αρχικά οι Ελληνες των περιοχών Ανταπαζάρ και Kάλτρα, και μετέπειτα οι Ελληνες του Πόντου θα σφαγιαστούν και θα εξολοθρευτούν. Ανέθεσε (ο Kεμάλ Πασά) στον Γιαβούρ Αλί να κάψει ολοκληρωτικά το ελληνικό χωριό που βρίσκεται κοντά στο Γκεΐβ και να σκοτώσει όλους τους κατοίκους του. Η τραγωδία διήρκεσε δύο ημέρες. Το χωριό με τα δώδεκα εργοστάσια και τα ωραία κτίρια έγινε σκουπιδότοπος. Το 90% των κατοίκων είτε σφαγιάστηκε είτε κάηκε. Οι λίγοι που κατάφεραν να δραπετεύσουν για να σωθούν έφυγαν στα βουνά.
Για να διατηρήσει τους τσέτες του ο Μουσταφά Kεμάλ αναγκάστηκε να βρει κάποια άλλη περιοχή που θα έκαναν επίθεση. Γι'αυτό το σκοπό, πήγε στην περιοχή του Πόντου. Οι σφαγές, οι λεηλασίες και η γενική εξολόθρευση των κατοίκων της περιοχής αυτής κράτησε από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Αύγουστο. Οι εκτοπίσεις και οι δολοφονίες διαπράχθηκαν με την ημιεπίσημη συμμετοχή του στρατού και του διοικητικού προσωπικού...».
«Οι Τούρκοι μού οφείλουν μια συγγνώμη»
«Οι Τούρκοι μού οφείλουν μια πολύ μεγάλη, πραγματικά μεγάλη συγγνώμη. Ούτε καν μια μικρή συγγνώμη, αλλά μια μεγάλη συγγνώμη, που πήραν μακριά μου όλους όσους αγαπούσα. Ο,τι είχα. Είχαμε τη γη μας, τα ζώα μας, τις αγελάδες μας, τις κότες μας, είχαμε τις δουλειές μας, και όμως μας έκαναν να πεθάνουμε στο δρόμο. Αυτό που έκαναν ήταν θηριώδες, να καταστρέψουν οικογένειες και περιουσίες. Δεν θα μπορούσα ποτέ μου να ξεχάσω. Θέλω να θυμάμαι την οικογένειά μου. Αλλιώς θα ήταν Σα να ξεχνούσα τους ανθρώπους μου. Δεν θα το κάνω ποτέ αυτό». Αυτά δήλωσε μεταξύ πολλών άλλων σε μια συνέντευξη-χείμαρρο που έδωσε η Sano Halo στο περιοδικό «Πανσέληνος» της Θεσσαλονίκης.
Η 90χρονη σήμερα Sano -Ευθυμία ήταν το ελληνικό της όνομα- είναι η μόνη που επέζησε από την οικογένειά της που εκτοπίστηκε από τον Αγιο Αντώνιο της Kερασούντας στο εσωτερικό της Ανατολίας. Δεκάχρονο κορίτσι βρέθηκε ολομόναχο στο Χαλέπι της Συρίας, όπου την περίθαλψε μια οικογένεια Ασσυρίων. Παντρεύτηκε έναν Ασσύριο, με τον οποίο μετανάστευσε στην Αμερική το 1925.
Η τραγική της ιστορία έγινε γνωστή με το βιβλίο «Not even my name» και υπότιτλο «From a death march in Turkey to a new home in America. Α young girl's true story of genocide and survival». («Ούτε καν το όνομά μου. Από την πορεία θανάτου στην Τουρκία σε ένα νέο σπίτι στην Αμερική. Η αληθινή ιστορία της Γενοκτονίας και της επιβίωσης ενός μικρού κοριτσιού».). Το βιβλίο γράφτηκε από την κόρη της Thea Halo και εκδόθηκε από τον εκδοτικό κολοσσό των ΗΠΑ Picador της St. Martin's Press. Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ στην Αμερική.
Η ελληνική έκδοση κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Η μεταφράστρια Μαρίνα Φράγκου, τρίτης γενιάς Ελληνοαμερικανίδα, που εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή σε θέματα ανθρωπογεωγραφίας, υποστηρίζει ότι: «Πρωτεύουσας σημασίας είναι το γεγονός ότι η αγγλική έκδοση στην Αμερική προηγήθηκε της ελληνικής και μάλιστα από έναν εκδοτικό οίκο κολοσσό, όπως είναι η Picador της St. Martin's Press. Αυτό θα πρέπει να συνεκτιμηθεί με το γεγονός ότι οι εκδόσεις βιβλίων στις ΗΠΑ από μεγάλους εκδοτικούς οίκους είναι δύσκολες και απαιτούν πολύ περισσότερα πειστήρια απ' ό,τι οι εκδόσεις στην Ελλάδα. Συνηθίζεται να λέγεται ότι οι Αμερικανοί εκδότες δέχονται να αναλάβουν μία έκδοση, μόνο αν ο συγγραφέας έχει άλλο, προηγούμενο, μπεστ σέλερ βιβλίο ή αν πρόκειται για επανέκδοση κλασικών συγγραφέων. Συνεπώς, το ευτυχές αποτέλεσμα είναι ότι το βιβλίο της Halo προσέγγισε κατευθείαν το μεγάλο αναγνωστικό κοινό και όχι κάποιες περιθωριακές, ακαδημαϊκές ή ομογενειακές ομάδες του πληθυσμού, ενώ για την έκδοσή του γράφτηκαν κριτικές και δημοσιεύτηκαν παρουσιάσεις στα μεγάλα mainstream ΜΜΕ των ΗΠΑ».
Το 1914 ξεκίνησαν οι μεγάλες διώξεις κατά των Ελλήνων της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης. Το 1915 έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων με ενάμισι εκατομμύριο νεκρούς, ενώ το 1916 άρχισε η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο.
Η σφαγή των Αρμενίων τρομοκράτησε τους Ελληνες του Πόντου, οι οποίοι κατάλαβαν ότι θα ήταν τα επόμενα θύματα. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του Στάθη Χριστοφορίδη που υπήρξε, το 1915, ακούσιος μάρτυρας της σφαγής των αρμενοπαίδων της Τραπεζούντας. Αναφέρει ότι οι σφαγείς φώναζαν: «Αμποτε και ς' σού Ρωμανίων! Ατουνούς πα' αέτς' θα 'φτάμε!» (Αμποτε και στων Ελλήνων! Kαι αυτούς έτσι θα κάνουμε). Kαι τελειώνει την αφήγησή του ο Χριστοφορίδης «Υστερνά ασ' έναν χρόνον, εμάς πα' εκατάστρεψαν».
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων των ανδρών από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους στα Τάγματα Εργασίας. Η πλειονότητά τους στάλθηκε στις περιοχές μεταξύ Σεβάστειας και Βαν για την κατασκευή δρόμων. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επιπλέον απαγόρευσαν στους μουσουλμάνους να συνεργάζονται επαγγελματικά με τους Ελληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές. Kατ' αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας τα νέα κορίτσια και καίγοντάς τα. Οι διαπιστώσεις αυτές έγναν στις 4 Σεπτεμβρίου 1917 από το 2ο Γραφείο του γαλλικού Γενικού Επιτελείου Στρατού και δημοσιεύτηκαν από τον ερευνητή Χ. Τσιρκινίδη.
Εκτοπίσεις πληθυσμού
Σε έγγραφο του Αυστριακού υπουργού Εξωτερικών προς το Βερολίνο αναφέρονται τα εξής για την πολιτική των συμμάχων τους: «Η πολιτική των Τούρκων είναι μέσω μιας γενικευμένης καταδίωξης του ελληνικού στοιχείου, να εξοντώσει τους Ελληνες ως εχθρούς του κράτους, όπως πριν τους Αρμένιους. Οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης των πληθυσμών, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης, απ' τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπιζόμενοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και τον θάνατο από πείνα. Τα εγκαταλειπόμενα σπίτια των εξοριζομένων λεηλατούνται από τα τούρκικα τάγματα τιμωρίας ή καίονται και καταστρέφονται. Kαι όλα τα άλλα μέτρα, τα οποία εις τους διωγμούς των Αρμενίων ευρίσκοντο εις ημερησίαν διάταξιν, επαναλαμβάνονται τώρα εναντίον των Ελλήνων».
Το σύνολο των διπλωματικών εγγράφων από τη Βιέννη και το Βερολίνο που αφορούν τη γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο μέχρι το 1918 δημοσιεύτηκαν από τον ιστορικό Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, με τίτλο «Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά Εγγραφα από τη Βιέννη (1909-1918)» και εκδόθηκαν από την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης το 1995. Στα έγγραφα αυτά φαίνεται καθαρά ότι οι Αυστρογερμανοί διαπίστωναν ότι η πολιτική της γενικευμένης εθνικής εκκαθάρισης υπαγορεύτηκε από την παντουρκιστική ιδεολογία που τότε κυριαρχούσε στους τουρκικούς πληθυσμούς, καθώς και από «...τη βουλιμία των Τούρκων για την πλούσια ελληνική περιουσία».
Πρωτοφανείς μεθόδους
Οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν πρωτοφανείς μεθόδους για την εξόντωση των Ελλήνων, όπως την εκτόπιση των πληθυσμών μέσα στον χειμώνα, χωρίς να επιτρέψουν στους εκτοπιζόμενους να πάρουν μαζί τους ούτε τρόφιμα, ούτε στρώματα. Δεν επέτρεπαν τη στάθμευση των εκτοπιζομένων σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες, με βασικό στόχο την εξόντωσή τους, εφόσον θα ήταν αναγκασμένοι να διαμένουν στην ύπαιθρο και επιπλέον δεν θα μπορούσαν να προμηθευτούν τρόφιμα. Απαγόρευαν στους εκτοπιζόμενους να δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και στους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από τους στρατιώτες.
Τα κυβερνητκά και αστυνομικά όργανα οδηγούσαν τους μετατοπιζόμενους σε ειδικούς λουτρώνες, οι οποίοι ιδρύθηκαν δήθεν για στρατιωτικούς λόγους. Εκεί τους εξανάγκαζαν να λουσθούν με την επίκληση λόγων υγιεινής. Εβαζαν κατά εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στα λουτρά, γυμνούς με θερμοκρασία 40 βαθμών. Τα ενδύματά τους εν τω μεταξύ λεηλατούνταν.
Οταν έβγαιναν από το λουτρό, τους εξανάγκαζαν να παρατάσσονται στο χιόνι και με θερμοκρασία κάτω του μηδενός και να περιμένουν επίσκεψη του αστυνόμου για καταμέτρηση, ο οποίος ποτέ δεν ερχόταν πριν από μια ώρα. Επειτα άλλη μια ώρα περίμεναν τον γιατρό για ιατρική επιθεώρηση. Kατά την επιθεώρηση χαρακτηρίζονταν άρρωστοι οι νεώτεροι και υγιέστεροι, οι οποίοι θανατώνονταν κατά την αποστολή στο νοσοκομείο.
Ηταν τέτοια η ένταση και η έκταση των διωγμών, ώστε ακόμη και οι σύμμαχοι των Τούρκων διατύπωσαν εγγράφως τις αντιρρήσεις τους. Ο μαρκήσιος Pallavicini έγραφε τον Ιανουάριο του 1918: «Είναι σαφές ότι οι εκτοπισμοί του ελληνικού στοιχείου δεν υπαγορεύονται ουδαμώς από στρατιωτικούς λόγους και επιδιώκουν κακώς εννοουμένως πολιτικούς σκοπούς». Την ίδια άποψη εξέφραζαν και σώφρονες Τούρκοι, όπως ο Βεχήπ πασάς, ο οποίος υποστήριζε ότι ο εκτοπισμός των Ελλήνων ήταν περιττός από στρατιωτικής άποψης.
Σχεδόν συγχρόνως ο Αυστριακός πρόξενος της Αμισού Kviatofski ανέφερε σε υπηρεσιακή του επιστολή ότι ο εκτοπισμός των Ελλήνων της ποντιακής παραλίας βρισκόταν στο πλαίσιο του προγράμματος των Νεοτούρκων, με το οποίο επεδιώκετο η εξασθένηση του χριστιανικού στοιχείου.
Θεωρούσε ο ίδιος ότι η καταστροφή αυτή θα είχε μεγαλύτερη απήχηση στην Ευρώπη απ' ό,τι οι σφαγές που είχαν διαπράξει κατά των Αρμενίων. Οι φόβοι του Kviatofski εδράζονταν στη διαπίστωσή του ότι η καθολική εξόντωση του ελληνικού στοιχείου ήταν επιθυμία του τουρκικού λαού. Εξάλλου του είχε ειπωθεί από ανώτερους Τούρκους ότι: «Τελικά πρέπει να κάνουμε με τους Ελληνες ό,τι κάναμε με τους Αρμένιους... Πρέπει με τους Ελληνες τώρα να τελειώνουμε».
Στην πρώτη αυτή περίοδο της γενοκτονίας έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από διακόσιες χιλιάδες Ελληνες. Μέχρι το 1923 είχαν εξοντωθεί περισσότεροι από τριακόσιες πενήντα χιλιάδες Ελληνες στο Μικρασιατικό Πόντο.
Οι ευθύνες του Kεμάλ
Η δεύτερη φάση της γενοκτονίας πραγματοποιήθηκε την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου και διαπράχθηκε με την απόλυτη ευθύνη της κεμαλικής ηγεσίας. Σε αναφορά που έγραψε το 1921 ο Gemal Mousket, νομικός σύμβουλος του σουλτάνου, πριν από την τελική επικράτηση του Kεμάλ Ατατούρκ, αναφέρονται τα εξής: «Η κυβέρνηση της Αγκυρας αποφάσισε ότι αρχικά οι Ελληνες των περιοχών Ανταπαζάρ και Kάλτρα, και μετέπειτα οι Ελληνες του Πόντου θα σφαγιαστούν και θα εξολοθρευτούν. Ανέθεσε (ο Kεμάλ Πασά) στον Γιαβούρ Αλί να κάψει ολοκληρωτικά το ελληνικό χωριό που βρίσκεται κοντά στο Γκεΐβ και να σκοτώσει όλους τους κατοίκους του. Η τραγωδία διήρκεσε δύο ημέρες. Το χωριό με τα δώδεκα εργοστάσια και τα ωραία κτίρια έγινε σκουπιδότοπος. Το 90% των κατοίκων είτε σφαγιάστηκε είτε κάηκε. Οι λίγοι που κατάφεραν να δραπετεύσουν για να σωθούν έφυγαν στα βουνά.
Για να διατηρήσει τους τσέτες του ο Μουσταφά Kεμάλ αναγκάστηκε να βρει κάποια άλλη περιοχή που θα έκαναν επίθεση. Γι'αυτό το σκοπό, πήγε στην περιοχή του Πόντου. Οι σφαγές, οι λεηλασίες και η γενική εξολόθρευση των κατοίκων της περιοχής αυτής κράτησε από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Αύγουστο. Οι εκτοπίσεις και οι δολοφονίες διαπράχθηκαν με την ημιεπίσημη συμμετοχή του στρατού και του διοικητικού προσωπικού...».
«Οι Τούρκοι μού οφείλουν μια συγγνώμη»
«Οι Τούρκοι μού οφείλουν μια πολύ μεγάλη, πραγματικά μεγάλη συγγνώμη. Ούτε καν μια μικρή συγγνώμη, αλλά μια μεγάλη συγγνώμη, που πήραν μακριά μου όλους όσους αγαπούσα. Ο,τι είχα. Είχαμε τη γη μας, τα ζώα μας, τις αγελάδες μας, τις κότες μας, είχαμε τις δουλειές μας, και όμως μας έκαναν να πεθάνουμε στο δρόμο. Αυτό που έκαναν ήταν θηριώδες, να καταστρέψουν οικογένειες και περιουσίες. Δεν θα μπορούσα ποτέ μου να ξεχάσω. Θέλω να θυμάμαι την οικογένειά μου. Αλλιώς θα ήταν Σα να ξεχνούσα τους ανθρώπους μου. Δεν θα το κάνω ποτέ αυτό». Αυτά δήλωσε μεταξύ πολλών άλλων σε μια συνέντευξη-χείμαρρο που έδωσε η Sano Halo στο περιοδικό «Πανσέληνος» της Θεσσαλονίκης.
Η 90χρονη σήμερα Sano -Ευθυμία ήταν το ελληνικό της όνομα- είναι η μόνη που επέζησε από την οικογένειά της που εκτοπίστηκε από τον Αγιο Αντώνιο της Kερασούντας στο εσωτερικό της Ανατολίας. Δεκάχρονο κορίτσι βρέθηκε ολομόναχο στο Χαλέπι της Συρίας, όπου την περίθαλψε μια οικογένεια Ασσυρίων. Παντρεύτηκε έναν Ασσύριο, με τον οποίο μετανάστευσε στην Αμερική το 1925.
Η τραγική της ιστορία έγινε γνωστή με το βιβλίο «Not even my name» και υπότιτλο «From a death march in Turkey to a new home in America. Α young girl's true story of genocide and survival». («Ούτε καν το όνομά μου. Από την πορεία θανάτου στην Τουρκία σε ένα νέο σπίτι στην Αμερική. Η αληθινή ιστορία της Γενοκτονίας και της επιβίωσης ενός μικρού κοριτσιού».). Το βιβλίο γράφτηκε από την κόρη της Thea Halo και εκδόθηκε από τον εκδοτικό κολοσσό των ΗΠΑ Picador της St. Martin's Press. Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ στην Αμερική.
Η ελληνική έκδοση κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Η μεταφράστρια Μαρίνα Φράγκου, τρίτης γενιάς Ελληνοαμερικανίδα, που εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή σε θέματα ανθρωπογεωγραφίας, υποστηρίζει ότι: «Πρωτεύουσας σημασίας είναι το γεγονός ότι η αγγλική έκδοση στην Αμερική προηγήθηκε της ελληνικής και μάλιστα από έναν εκδοτικό οίκο κολοσσό, όπως είναι η Picador της St. Martin's Press. Αυτό θα πρέπει να συνεκτιμηθεί με το γεγονός ότι οι εκδόσεις βιβλίων στις ΗΠΑ από μεγάλους εκδοτικούς οίκους είναι δύσκολες και απαιτούν πολύ περισσότερα πειστήρια απ' ό,τι οι εκδόσεις στην Ελλάδα. Συνηθίζεται να λέγεται ότι οι Αμερικανοί εκδότες δέχονται να αναλάβουν μία έκδοση, μόνο αν ο συγγραφέας έχει άλλο, προηγούμενο, μπεστ σέλερ βιβλίο ή αν πρόκειται για επανέκδοση κλασικών συγγραφέων. Συνεπώς, το ευτυχές αποτέλεσμα είναι ότι το βιβλίο της Halo προσέγγισε κατευθείαν το μεγάλο αναγνωστικό κοινό και όχι κάποιες περιθωριακές, ακαδημαϊκές ή ομογενειακές ομάδες του πληθυσμού, ενώ για την έκδοσή του γράφτηκαν κριτικές και δημοσιεύτηκαν παρουσιάσεις στα μεγάλα mainstream ΜΜΕ των ΗΠΑ».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
