lost in my amsterdam

Καθεσαι... προσπαθεις να ηρεμισεις...
δεν ειναι και ευκολο , να νιωθεις αυτο που αγαπας δηλητηριο στις φλεβες σου....
βρισκεις τα τσιγαρα... που διαολο αφησα τν αναπτηρα παλι... να τος.....

καθεσαι και σκεφτεσαι, γιατι να το κανα αυτο...
γτ πληγωσα αυτο που αγαπαω... ;;
Λες πως σου χε γινει μαθημα , αλλα παλι τα ιδια...
Κατα βαθος σ εκπλησει συνεχεια ... το αγαπας αυτο....
εχετε κανει πολλα μαζι, και τωρα σε προδιδει, αφου την πληγωσες....
ακους συνεχεια στα αυτια σ τν ηχο που δειχνει οτι θα ξεψυχησει...
δεν ειναι μακρυα ... ερχετε...

και συ απλα σταυρωνεις τα χερια εγωιστικα και λες πως δεν φταις....
εσυ δν ελεγες πως την αγαπας ;
που 'ναι το;;
εχεις μαθει να πληγωνεις και να αφηνεις οτι αγαπας κατεστραμενο και πληγωμενο ή απλα το χεις προδωσει αλλη μια φορα;;;
πφφφφ... τπτ δεν εχει μαλλον σημασια...
μαλλον ειναι αργα...
το γιατρικο;;;
αστο χαμενο και αυτο χρονια τωρα....

απλα περιμενε....
περιμενε... να ρθει για αλλη μια φορα το τελος....



Κατα βαθος σ εκπλησεις συνεχεια ... το αγαπας αυτο...

Ρε άντε να πα να Γα&**@#@ τε!

Η Βούρτσα από την Π…..α
Monday, 10 May 2010 09:02
Ρε άντε να πα να Γα&**@#@ τε!
Ω, συγγνώμη είμαστε στον αέρα… Θα ήθελα λοιπόν να σας καλησπερίσω και εγώ από την μεριά μου και να με συγχωρέσετε για τα γαλλικά μου προηγουμένως, τα οποία δυστυχώς έχω κάνει μητρική μου γλώσσα τα τελευταία χρόνια..
Αφορμή για το συγγραφικό ντεμπούτο μου στην εφημερίδα PLAYOFF ήταν μια συνάντηση σε μια από τις πορείες των τελευταίων ημερών με τον επίσης αγωνιστή και χρόνια φίλο Αυτοσχέδιο.
Μετά τα πρώτα «που είσαι ρε-όλα καλά-τα παιδιά τα-σκυλιά-γατιά-γαμείς τίποτα καλό» ο διάλογος είχε ως εξής:
—Ετοιμάζουμε εφημερίδα-γροθια στο κατεστημένο.
–Θα μας μαζέψουν για αναρχικούς που μοιράζουν προκηρύξεις...
– Όχι!!! θα είναι γενικού αθλητικού ενδιαφέροντος και θέλουμε έναν για τα γκάζια.
– Ε..
– τι Ε??
– «Υγραέριο Αθηνών» φτηνό και με δωρεάν εγκατάσταση..
–Κόψε την πλάκα ρε.., λέγε είσαι??
–Ξύλο θα χει??
– Πολύ πιθανό.
– Λεφτά??
–Καθόλου..
–Μέσα!!!!
Έτσι εδώ είμαι και εγώ, με ότι ξέρω γύρο από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, να προσπαθήσω να κάνω αυτό το κομμάτι που αγαπώ, λίγο καλύτερο, ομορφότερο, ασφαλέστερο και με πολύ χιούμορ.
Ο λόγος ύπαρξης αυτού του πρώτου(ή πιο σωστά δεύτερου) άρθρου έχει ως σκοπό να βάλει ένα-δυο πράγματα στην θέση τους και να ξεκαθαρίσει την βούρτσα από την π….α.
Κάθε τι λοιπόν σε αυτό τον πλανήτη από αρχαιοτάτων χρόνων φτιάχνετε για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Ακόμα και ο μεγαλοδύναμος (ίσως ο πρώτος κατασκευαστής) έφτιαξε π.χ. την γυναίκα με ένα συγκεκριμένο σκοπό.. να μας πρήζει τα α……α και να μας κάνει άνω κάτω την ζωή!! Εγώ λοιπόν για τον λόγο του ότι δεν γνωρίζω τίποτα για το παράξενο αυτό κατασκεύασμα του Μεγάλου και δεν θα το καταλάβω ποτέ, θα αναφερθώ σε κάτι που θέλω να πιστεύω πως γνωρίζω κάπως καλύτερα. Την μοτοσυκλέτα!!! Η οποία όταν πρωτογεννήθηκε πίσω στο 1885 από το δίδυμο-φωτιά στα μηχανοκίνητα δρώμενα της εποχής Gottlieb Daimler και Wilhelm Maybach, δεν ήταν τίποτα άλλο από έναv κινητήρα αυτοκινήτου προς δοκιμή που όμως για λόγους οικονομίας τοποθετήθηκε σε ένα μινιμαλιστικό πλαίσιο(ναι καλά καταλάβατε, είχε δυο ροδές και απλά ένα τιμόνι για να στριβεί ) που έμοιαζε, μόνο με πολύ φαντασία, με τις σημερινές μοτοσυκλέτες. Μετά λοιπόν(κυρία..κυρία… τελειώνει η ιστορία??) το τέλος του όλου project διαπίστωσαν ότι το παράξενο αυτό κατασκεύασμα είχε πλάκα, πολύ πλάκα, και έτσι αντί να καταλήξει στα σκουπίδια, πέρασε από εκατομμύρια χεριά και μυαλά έτσι ώστε να απολαμβάνουμε όλοι εμείς την μοτοσυκλέτα με την σημερινή της μορφή!!
Που θέλω να καταλήξω με τις προηγούμενες φαφλατολογίες;; Μα στο ότι η μοτοσυκλέτα γεννήθηκε και αυτή με συγκεκριμένο σκοπό .Να έχει πλάκα, να σε κάνει να νιώθεις χαρούμενα, να σε εξιτάρει ανεβάζοντας σου την αδρεναλίνη και γενικότερα να ομορφαίνει την ζωή του αναβάτη βγάζοντας τον από την καθημερινότητα του και την ρουτίνα. Δεν είναι μέσο επίδειξης –γκομενοπαγίδα, ούτε υποκατάστατο αυτού που λείπει από το παντελόνι του καθένα.
Ο λόγος για τους απανταχού Ανεγκέφαλους που με την συμπεριφορά τους προσβάλουν το θεσμό της μοτοσυκλέτας και εξοργίζουν εμάς που είναι κομμάτι της ζωής μας. Αυτό το χάλι θα πρέπει να σταματήσει… Έχει γεμίσει ο τόπος ξεκράνοτους γιεγιέδες με πανάκριβες on-off μοτοσυκλέτες εξωφρενικού κυβισμού, στολισμένες σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο με aftermarket αξεσουάρ, που η μόνη τους πραγματική χρήση θα μπορούσε να είναι είτε ένα paris-dakar, είτε ένας γύρος του κόσμου.
Μα φυσικά και χρειάζεσαι αγαπητέ μου Γκαγκουριδη την τριπλέτα με τις βαλίτσες συνολικής χωρητικότητας όσο το στομάχι του Πάγκαλου, γιατί που θα βάζει η επίσης ξεκράνοτη Μιμίκα με το μαλλί αλλά Lady Gaga και γυαλί μπαπρίζ λεωφορείου το πανάκριβο Luis Vuitton τσαντάκι της . Μα φυσικά χρειάζεσαι το Gps με τους χάρτες ανατολικής Ευρώπης για να πηγαίνεις από Γλυφάδα παραλία ή Κηφησιά κολωνάκι. Ποιος δεν έχει δει τους αγωνιστικούς (μπουαχαχαχαχαχα..) με τα SuperDouper χιλιάρια supersport τους αλά Valentino Rossi, να περνάνε ασυνείδητα με μπάντες-σούζες από κεντρικούς δρόμους μέσα στην πόλη, κάνοντας επίδειξη, φορώντας μόνο το γαμάτο Racing μπουφάν τους αλλά και πάντα χωρίς κράνος (γιατί πως θα δουν οι γκονμενίτσες και οι άλλοι γκάγκουρες ποιος ήταν το «πιλοτάκι» που τα έκανε); Είναι αυτοί που δεν πάνε πουθενά και κάθονται όλη μέρα στις καφετέριες μαλώνοντας για το πόσα άλογα είναι του καθενός ή πόση τελική βγάζουν οι μηχανές τους..(τελική σε χιλιάρια στους δρόμους της Ελλάδας, καλό!!..) και σκοτώνονται μέρα παρά μέρα σε Συγγρού και παραλιακές.
Όλοι εσείς παράσιτα της ασφάλτου θα πρέπει να καταλάβετε ότι χαλάτε ένα Σπορ μαγικό, ότι δίνετε λάθος εντυπώσεις στον κόσμο καλλιεργώντας τους απόψεις του τύπου «οι μηχανές σκοτώνουν», «κοίτα τον αλήτη τι κάνει με την μηχανή» και άλλα τέτοια γλαφυρά και ανεκδιήγητα. Και δεν με νοιάζει για μένα και τους μουργόλυκους ομοίους μου. Όλα αυτά τα έχουμε περάσει στη σφαίρα της κωμωδίας από καιρό, απολαμβάνοντας την κοινωνική σας απόρριψη ως «Αναρχο-αλητο-μαλλιάδες μηχανόβιους» και κάθε φορά που σας βλέπουμε κλάνουμε στο γέλιο. Με νοιάζει για τον πιτσιρικά που ξεκινά τώρα την μοτοσυκλετηστική του καριέρα με το μεταχειρισμένο και σε κακή κατάσταση εντουράκι του, που τον κοιτάτε υποτιμητικά στο φανάρι με βλέμμα «πήγαινε να το πετάξεις το χρέπι πιτσιρίκο», και «δες πως είναι τα πραγματιστικά εργαλεία μικρέ» κάνοντας τον να νοιώθει μειονεκτικά και άσχημα σε μια ηλικία που δεν έχει διαμορφώσει άποψη και ρουφάει το κάθε κόμπλεξ σας σαν σφουγγάρι ικανοποιώντας έτσι τον εγωισμό σας. Δεν έχετε όμως καταλάβει(και προφανώς δεν σας νοιάζει) ότι ο πιτσιρικάς αυτός κάνει 20πλασια km από σας , γυρίζει- απολαμβάνει πανέμορφα μέρη και παραλίες που δεν θα δείτε ποτέ σας (επειδή πιστεύετε στο μικροαστικό μυαλουδάκι σας ότι υπάρχει διασκέδαση και καλοπέραση μονάχα αν υπάρχουν γκομενίτσες, μπαράκια, εστιατόρια και ότι άλλη μαλακία) και ότι για αυτόν το ξεχαρβαλωμένο αυτό μηχανάκι τον γεμίζει περισσότερο από όσο γεμίζει εσάς η καλύτερη και ακριβότερη σαχλαμάρα του κόσμου, τις οποίες τρέχετε να αγοράσετε.
Όλα τα παραπάνω σας κάνουν λοιπόν Γκάγκουρες και έχετε σχέση με τους μηχανόβιους όσο μια τυρόπιτα με ένα υπολογιστή της nasa. Είστε η «π…..α» στην λαϊκή παροιμία που ανέφερα πριν ,και μην ακούσω ότι καβαλάτε μηχανή… υποκατάστατο στο παντελόνι σας καβαλάτε.
Πιτσιρίκο μην δίνεις σημασία σε ότι βλέπεις γύρο σου…!! Πάρε την πιτσιρίκα σου, φόρτωσε το εντουράκι, χάρτη στην κολότσεπη και όλος κόσμος σου ανήκει……..
Υ.Γ Σταματήστε να τους πουλάτε δεν τους αξίζουν. Μα να ξεφτιλίζετε τόσο καταπληκτικές μοτοσυκλέτες… Άντε να πα να Γα&**@#@ τε.

ΠΗΓΗ: http://www.playoff.gr

We'll rise above this
We'll cry about this
As we live and learn
A broken promise
I was not honest
Now I watch as tables turn
And you're singing

I'll wait my turn to tear inside you
Watch you burn
I'll wait my turn
I'll wait my turn

I'll cry about this and hide my cuckold eyes
As you come off all concerned
I'll find no solace in your poor apology
In your regret that sounds absurd
Keep singing

I'll wait my turn to tear inside you
Watch you burn
I'll wait my turn to terrorize you
Watch you burn
I'll wait my turn
I'll wait my turn

A promise is a promise
A promise is a promise

I'll wait my turn to tear inside you
Watch you burn
I'll wait my turn
I'll wait my turn

A broken promise
You were not honest
I'll bide my time
I'll wait my turn

ελα....

καποιες φορες η ζωη δεν μας τα φερνει οπως θα θελαμε ...
ολοι λιγο πολυ εχουμε μαθει ν τ αντιμετωπιζουμε αυτο.
Ομως τι γινετε οταν κυνηγας ενα ονειρο σου και εκεινο συνεχως φευγει...
λες ελα θα τα καταφερουμε... παμε αλλη μια ...
αλλα αυτη η μια ακομα προσπαθεια παλι αστοχη....παλι εμποδιο....
απο ενα σημειο και μετα απλα προσπαθεις αλλα δεν ξερεις , μηπως να παρετηθεις;...
μηπως καποια πραγματα θελουν πολυ περισοτερο χρονο απο οτι φανταστηκες;
μηπως καποια πραγματα απλα δεν πρεπει να γινουν ;
δεν ξερω ....
ολοι μας βρισκουμε ενποδια και αδιεξοδα στην ζωη μας.....
αλλοι τα παρακαμπτουν....
αλλοι αλλαζουν δρομο...
αλλοι παλι μενουν στασιμοι εκει για παντα...
εσυ τι θα κανεις;
μια φωνη απο μεσα σου σ λεει καντα ολα πουτ@ν@ .. θα τα καταφερεις...
αλλα η φωνη της λογικης σ λεει , ελα ηρεμησε και αυριο μερα ειναι...

δεν μπορεις θελεις λιγο να ηρεμισεις , να δεις βρε αδερφε τι εκανες σωστο και τι λαθος....
ομως και ολα λαθος να τα κανες τιποτα δν αλλαζει...
αλλα παλι και ολα σωστα να τα κανες παλι...τιποτα δν αλλαζει...


δυστυχως μια η λυση ...χιλλιοειπωμενη...
γυρνας τα κλειδια, ακους τν μελωδια που σε συνεπερνει αλλη μια φορα....
ελα τελευταια τζουρα μεχρι να ζεσταθει η καλη μ λιγο και φυγα...
σβηνεις με μια πατημασια το τσιγαρο , οπως θα θελες να σβησεις ολα τα εμποδια...
σχεδον με μισος.....
συμπλεκτης , πρωτη , και εφυγες...
καθως φευγεις μια τελευταια σκεψη,
ελα ολα θα πανε καλα....
ποσο ομως το πιστευεις ποια;
ποσο;

back again....

ok eimai pisw ...
elpizw oristika.. meta apo 2 megales pafseis irtha...
kalos sas brhka kai pali re remalia.....
(kwsta gia sena phgene afto)
alla thelw prwta n m peite t nea sas.... (oxi esu kwsta!!! h xrisanthi.....)
t kanate, ti den kanate... ola....

ante.. kalh arxh na xoume....

telos kalo... ola kala?

Παει.... Περασαν και οι πανελληνιες και καπως μπορω να πω ηρεμησαν τα πραγματα. Ομως οπως πολυ εξυπνα ειχε γραψει καποτε ο Κ.Π. Καβαφης "...Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις. "
Ελπιζω ολοι μας να εχουμε καταφερει να πιασουμε ενα σεβαστο αριθμο μοριων (βεβαια οπως το δει καθενας το σεβαστο) και να καταφερουμε να μπουμε σε μια σχολη τησ αρεσκειας μας...
Εχουμε να πουμε πολλα γιατι ειχαμε χαθει (ηλεκτρονικα ) αλλα για πρωτο post μετα απο 5 μηνεσ καλα ειναι..... cu

apopse

Θεέ μου, πώς τα καταφέρνεις
στον παράδεισο με στέλνεις
για τα γλυκά ματάκια σου θα πέθαινα

Αν μου ζητούσες τ' αστρα
θα σου τα έφερνα
αν είχα μια ανάσα θα σου την έδινα
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κάνεις μια καρδιά, κάνεις μια ψυχή να υποφέρει